تحول در نظریههای منطقهگرایی
چکیده
منطقهگرایی بهعنوان تجلی و نمود همکاری بینالمللی پس از جنگ جهانی دوم در اروپا آغاز شد. ولی بهتدریج این فرایند در حوزه‌های جغرافیایی دیگر مانند آمریکای لاتین و آسیای جنوب شرقی گسترش یافت. منطقهگرایی نوین از چهار جهت کارگزاری، انگیزه کارگزاران، جهت و گستره همکاری و همگرایی با منطقهگرایی کهن متفاوت است. از آنجا که تعامل وثیق و رابطه تنگاتنگی بین نظریه و عمل، به‌ویژه در تجریه همگرایی اروپایی وجود دارد، هدف این مقاله واکاوی تحول و تغییر در نظریههای منطقهگرایی در واکنش به تحول در فرایند منطقهگرایی است. در این نوشتار توضیح داده خواهد شد که براساس تحولات چهارگانه در ماهیت و انگیزه کارگزاران و جهتگیری و قلمروی منطقه گرایی، نظریههای منطقهگرایی نیز دستخوش تغییر و تحول شدهاند. این تغییر و تحول به دو صورت دگرگونی و دگردیسی هریک از نظریهها و تحول نظریهپردازی در مطالعات منطقهای تجلی یافته است.
کلید واژگان
سازهانگارینظریه انتقادی و جهانگرایی
نهادگرایی نولیبرال
نوکارکردگرایی
نوواقعگرایی
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2010-09-231389-07-01
ناشر
دانشکده حقوق و علوم سیاسیUniversity of Tehran
شاپا
2008-08672345-3117
