هشدار رسانی؛ ضابطه ی اصلی رفع مسئولیت در پیشگیری وضعی خطرناک از جرم

Abstract

در ­مقاله­­ی حاضر، شرط ضرورت هشداررسانی به‌عنوان یکی از پیش­شرط­های ضروری اتخاذ ­تدابیر پیشگیری وضعی بررسی می­­شود. شرط هشدار­رسانی تحت دو عنوان کلی مورد­ تبیین قرار ­می­گیرد. ابتدا ضرورت هشدار دادن از منظر فقهی، حقوق بشری و جرم­شناسی بررسی شده، سپس این ضرورت به همراه شرایط آن جهت دستیابی به شیوه­ی هشدار رسانی مناسب، در نگاه افراد عادی، کارشناسان و بزه­کاران مورد سنجش قرار می­گیرد. به­عنوان نتیجه­ی بحث، مطرح­ خواهد ­شد که امروزه این مسئله رایج ­شده که شهروندان­ عادی تجهیزات پیشگیرانه­ی خطرناکی را برای حفاظت از املاکشان مورد ­استفاده قرار ­می­دهند. ضروری است دولتی که برای تمام اقدامات شهروندان اقدام به قانون­گذاری ­نموده، برای تدابیر مربوط به پیشگیری­ وضعی نیز وارد عرصه­ی قانون­گذاری­ شود و از این ­طریق برای این­گونه اقدامات صورت گرفته از سوی شهروندان حد­ و ­مرزی را مشخص ­نماید. یکی از شروط مهم و پرکاربرد در قلمروی پیشگیری وضعی اصل «هشدار یا اطلاع­رسانی» به افراد است و به­موجب این اصل هرکس قبل از اقدام به عملیات پیشگیرانه خطرناک و مهلک به سایرین هشدار ­دهد، معاف از مسئولیت­ مدنی و کیفری خواهد ­بود. در­نهایت جمع­بندی مطالب نیز در­ جهت تنظیم ماده‌واحده‌ای در مورد پیشگیری وضعی است. <strong> </strong>