نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorMashhadi, Afa_IR
dc.contributor.authorRasoulzadeh-Tabatabaie, Kfa_IR
dc.contributor.authorAzadfallah, Pfa_IR
dc.contributor.authorSoltanifar, Afa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T05:29:30Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T05:29:30Z
dc.date.available1399-07-09T05:29:30Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T05:29:30Z
dc.date.issued2009-06-22en_US
dc.date.issued1388-04-01fa_IR
dc.date.submitted2017-01-29en_US
dc.date.submitted1395-11-10fa_IR
dc.identifier.citationMashhadi, A, Rasoulzadeh-Tabatabaie, K, Azadfallah, P, Soltanifar, A. (1388). مقایسه بازداری پاسخ و کنترل تداخل در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی و کودکان بهنجار. روان شناسی بالینی, 1(2)doi: 10.22075/jcp.2017.1972fa_IR
dc.identifier.issn2008-501X
dc.identifier.issn2228-5180
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22075/jcp.2017.1972
dc.identifier.urihttps://jcp.semnan.ac.ir/article_1972.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/282974
dc.description.abstractمقدمه: بازداری پاسخ و کنترل تداخل هسته اصلی بسیاری از نظریه‌های تبیینی اختلال ADHD می‌باشند. هدف پژوهش بررسی بازداری و کنترل تداخل در کودکان مبتلا به این اختلال و زیرریخت‌های آن در مقایسه با کودکان بهنجار بود. روش: 45 کودک مبتلا به اختلال ADHD و 15 کودک بهنجار سنین 7 تا 12 سال شهر مشهد از طریق شیوه های نمونه گیری در دسترس انتخاب و آزمون‌هایSNAP،CBCL،TRF،CSI-4 و نیز مصاحبه بالینی جهت شناسایی و جایدهی کودکان مبتلا به این اختلال در زیرریخت ها (زیرریخت غلبه با نارسایی توجه، زیرریخت غلبه با فزون کنشی/ تکانشگری و زیرریخت ترکیبی) مورد استفاده واقع شد. آزمون رنگ واژه استروپ به منظور اندازه گیری بازداری و تداخل به کاربرده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA)، تحلیل واریانس تک متغیری (ANOVA) و آزمون توکی تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که عملکرد کودکان مبتلا به اختلال ADHD در مؤلفه زمان واکنش در محرک‌های همخوان و ناهمخوان به طور معناداری در مقایسه با کودکان بهنجار متفاوت می‌باشد. در مورد کنترل تداخل نتایج پژوهش نشانگر آن است که علیرغم وجود تفاوت بین کودکان مبتلا به ADHD و کودکان بهنجار، اما این تفاوت از نظر آماری معنادار نمی‌باشد. همچنین در مؤلفه های آزمون استروپ نیز علیرغم وجود تفاوت بین عملکرد کودکان مبتلا به زیرریخت‌های این اختلال، اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود. نتیجه‌گیری: عملکرد کودکان مبتلا به این اختلال در مقایسه با کودکان بهنجار در تکلیف استروپ ضعیف‌تر بود.fa_IR
dc.format.extent351
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه سمنانfa_IR
dc.publisherSemnan Universityen_US
dc.relation.ispartofروان شناسی بالینیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Clinical Psychologyen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22075/jcp.2017.1972
dc.subjectاختلال‌ نارسایی‌توجه/‌فزون‌کنشیfa_IR
dc.subjectکنش‌های اجراییfa_IR
dc.subjectبازداریfa_IR
dc.subjectکنترل تداخلfa_IR
dc.titleمقایسه بازداری پاسخ و کنترل تداخل در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی و کودکان بهنجارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume1
dc.citation.issue2


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد