نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorروحی, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorجزایری, رضوان‌الساداتfa_IR
dc.contributor.authorفاتحی‌زاده, مریم‌fa_IR
dc.contributor.authorاعتمادی, عذراfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T05:28:05Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T05:28:05Z
dc.date.available1399-07-09T05:28:05Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T05:28:05Z
dc.date.issued2018-02-20en_US
dc.date.issued1396-12-01fa_IR
dc.date.submitted2017-06-13en_US
dc.date.submitted1396-03-23fa_IR
dc.identifier.citationروحی, علیرضا, جزایری, رضوان‌السادات, فاتحی‌زاده, مریم‌, اعتمادی, عذرا. (1396). اثربخشی رویکرد طرحواره‌درمانی بر کاهش آسیب‌های تعاملی زناشویی مردان دارای شخصیت اجتنابی. مطالعات روان شناسی بالینی, 8(29), 137-161. doi: 10.22054/jcps.2018.8318fa_IR
dc.identifier.issn2322-3189
dc.identifier.issn2476-6410
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22054/jcps.2018.8318
dc.identifier.urihttp://jcps.atu.ac.ir/article_8318.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/282516
dc.description.abstractتعاملات زناشویی به عنوان یکی از مهم­ترین پیش­بینی­کننده­های مقطعی سطح کیفیت رابطه زناشویی زوج­ها شناخته می­شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی بر کاهش میزان آسیب­های تعاملی زناشویی مردان دارای شخصیت اجتنابی صورت گرفت. بدین ‌‌منظور از روش موردمنفرد با طرح خط­پایه چندگانه استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش کلیه مردان متأهل دارای شخصیت اجتنابی و شرکت‌کنندگان پژوهش چهار مرد متأهل دارای شخصیت اجتنابی بودند که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. برای شناسایی این افراد از پرسشنامه محقق­ساخته شخصیت اجتنابی استفاده گردید. دو نفر از این شرکت‌کنندگان طی 19 جلسه و دو نفر دیگر در خلال 20 جلسه تحت درمان با رویکرد طرحواره­درمانی قرار گرفتند و پیگیری در یک دوره دو ماهه انجام شد. جهت تعیین میزان آسیب­های تعاملی شرکت­کنندگان در رابطه زناشویی در مراحل خط­پایه از پرسشنامه محقق­ساخته آسیب­های تعاملی افراد اجتنابی استفاده شد. تحلیل دیداری نمودار داده­ها بر اساس شاخص­های آمار توصیفی و تحلیل دیداری یافته­های پژوهش حکایت از آن داشت که رویکرد طرحواره­درمانی در کاهش آسیب­های تعاملی مردان متأهل دارای شخصیت اجتنابی موثر بود. بر این اساس، از طرحواره­درمانی می­توان جهت کاهش آسیب­های تعاملی افراد دارای شخصیت اجتنابی و افزایش کیفیت زندگی زناشویی آنان استفاده کرد.fa_IR
dc.format.extent1096
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علامه طباطباییfa_IR
dc.publisherAllameh Tabataba’i Universityen_US
dc.relation.ispartofمطالعات روان شناسی بالینیfa_IR
dc.relation.ispartofClinical Psychology Studiesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22054/jcps.2018.8318
dc.subjectطرحواره‌درمانیfa_IR
dc.subjectآسیب‌های تعاملیfa_IR
dc.subjectرابطه زناشوییfa_IR
dc.subjectمردانfa_IR
dc.subjectشخصیت اجتنابیfa_IR
dc.titleاثربخشی رویکرد طرحواره‌درمانی بر کاهش آسیب‌های تعاملی زناشویی مردان دارای شخصیت اجتنابیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentدکترای مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهانfa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue29
dc.citation.spage137
dc.citation.epage161


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد