رواندرمانی های موج سوم: خاستگاه، حال و چشم انداز، با تاکید ویژه بر طرحواره درمانی

Abstract

پژوهش حاضر که از نوع پژوهش‌های مروری است به بررسی روند تحول رواندرمانی‌های موج سوم با تاکید بر طرحواره‌درمانی می‌پردازد. رواندرمانی‌های موج سوم اصولا نشات گرفته از رواندرمانی‌های شناختی- رفتاری هستند که موج اول آن با نظریه رفتارگرایی کلاسیک و درمان‌های مبتنی بر مطالعات آزمایشگاهی رفتار و یادگیری ایجاد شد، موج دوم نیز بر فرایندهای شناختی و نقش فرایندهای شناختی در پدیدآیی و درمان اختلالات روانشناختی تاکید دارند و از ترکیب این دو موج مجموعه‌ای از درمان‌ها تحت عنوان درمان‌های شناختی – رفتاری ایجاد شده‌اند. موج سوم نیز، با تلفیق سنت‌های معنوی شرقی، از جمله فنون مراقبه، تفکر نظاره‌ای با رفتاردرمانی- شناختی سنتی است که از این تلفیق به عنوان موج سوم رواندرمانی یاد می‌شود. طرحواره‌درمانی هم به عنوان یکی از درمان‌های موج سوم توسط جفری یانگ به عنوان یک مدل درمانی مطرح شد که بیشتر برای درمان اختلالات شخصیت و سایر اختلالات مزمنی که نسبت به درمان رفتاری- شناختی کلاسیک مقاومت نشان می دهند، به کار می‌رود.