مطالعه آزمایشگاهی برخی خواص مکانیکی بتن های بازیافتی حاوی میکروسیلیس، خاکستربادی و زئولیت طبیعی

Abstract

پژوهش حاضر به مطالعه تاثیر جایگزینی سطوح مختلف درشت‌دانه‌های بتنی بازیافت شده بر رفتار مکانیکی بتن-های بازیافتی پرداخته است. در بتن‌های ساخته شده سنگدانه‌های طبیعی در سه سطح %25، %50 و %100 با درشت‌دانه بتنی بازیافت شده جایگزین شده‌اند. جهت ارتقاء خواص مکانیکی این بتن‌ها، هر یک از پوزولان‌های میکروسیلیس، خاکستربادی و زئولیت طبیعی در سه سطح مختلف با سیمان جایگزین شده است. در مجموع 360 نمونه بتنی مکعبی و استوانه‌ای در قالب 40 نسبت مخلوط، ساخته شده و آزمایش‌های تعیین مقاومت‌ فشاری، مقاومت کششی دونیم‌شدن، تعیین ضریب ارتجاعی استاتیکی و تعیین سرعت انتشار امواج فراصوت در سن 28 روزه انجام گردید. نتایج نشان داد که بدون استفاده از مواد پوزولانی، تا سطح جایگزینی %25 از درشت‌دانه-های بازیافتی، مقاومت فشاری و کششی بدون تغییر باقی می‌مانند؛ در حالی که در جایگزینی کامل درشت‌دانه-ها، مقاومت فشاری تا %18 و مقاومت کششی تا %23 افت کردند. استفاده از میکروسیلیس به ویژه در سطح جایگزینی %10، منجر به عملکرد بسیار مناسب بتن‌های بازیافتی شد و باعث گردید تا مقاومت فشاری بتن تماماً بازیافتی %17 از مقاومت فشاری بتن معمولی بیش‌تر شود. دو ماده دیگر پوزولانی استفاده شده نیز هر یک به نسبت کم‌تر و در بازه‌های جایگزینی محدودتری از جایگزینی مصالح بازیافتی، در بهبود خواص مکانیکی این بتن‌ها موثر واقع شدند.