بررسی تأثیر درجه حرارت بالا بر مقاومت فشاری دراز مدت بتن خودتراکم حاوی افزودنی‌های پودری دو جزئی

Abstract

استفاده از بتن خودتراکم به دلیل خواص رئولوژی منحصر به فرد در مقاطع پرآرماتور و مقاطعی که انجام عملیات ویبره با مشکلاتی روبه رو باشد رو به گسترش است. همچنین تحقیقات متعددی در رابطه با تأثیر مثبت استفاده از پوزولان‌ها به منظور بهبود خواص مکانیکی و بخصوص دوام بتن توسط محققین مختلف ثبت شده است. در این تحقیق به بررسی تأثیر درجه حرارت بالا بر خواص سخت شده بتن خودتراکم حاوی افزودنی‌های پودری مختلف پرداخته شده است. بدین منظور برای بتن خودتراکم شاهد (فاقد پوزولان) از طرح اختلاطی مطابق با دستورالعمل ACI 237R-07 استفاده شده است. ابتدا به منظور اطمینان از ارضای رواداری مربوط به کنترل کیفی بتن خودتراکم در حالت تازه، آزمایش‌های جریان اسلامپ ، جعبه L ، T50 و قیف V ، بر روی تمامی مخلوط‌های ساخته شده انجام گرفت. سپس بتن سخت شده حاوی مواد معدنی مختلف ( متاکائولن ، خاکستربادی ، زئولیت ، دوده سیلیس ) تحت درجه حرارت بالا (300 ، 500 و 700 درجه سانتی‌گراد) قرار داده شد و توسط آزمایش‌ مقاومت فشاری در سن 91 روزه ، خواص مکانیکی بتن ارزیابی شده است.