امیدهای تازه در حفظ باروری زنان مبتلا به سرطان (یک مقاله مروری)

Abstract

پیشرفت های اخیر در تشخیص و درمان سرطان نظیر رادیوتراپی و شیمی درمانی و پیوند مغز استخوان امید به زندگی را در این بیماران افزایش داده است. مواد سمی و تشعشعات یونیزان، باعث تهدید فعالیت آندوکرین و چرخه تولید مثلی، از دست دادن باروری و نارسایی زودرس تخمدان (POF) می شود. روش های رایج در درمان این افراد شامل جابجایی تخمدان، انجماد جنین و تخمک و انجماد و پیوند بافت تخمدان است. انجماد جنین و تخمک نیاز به تحریکات هورمونی برای افزایش تعداد تخمک ها دارد اما آغاز درمان سرطان را به تاخیر انداخته و مستقیما باعث پیشرفت تومورهای وابسته به هورمون می شود. از طرفی در انجماد جنین نیاز به شریک جنسی (همسر یا فرد دهنده اسپرم) است و در دختران جوان و کودکان قابل دسترسی نیست. به همین دلیل در بیماران جوان به منظور حفظ باروری انجماد بافت تخمدان و سپس پیوند آن کاربردی تر است. تا کنون روش های مختلفی در پیوند تخمدان بر روی گونه های مختلف جانوری و انسان انجام گرفته است. هر کدام از این روش ها دارای مزایا و معایبی است.. با وجود این هنوز مسائل حل نشده بسیاری در زمینه حفظ باروری در بیماران مبتلا به سرطان باقی مانده است. از طرفی نیز دریچه های امیدی در حفظ باروری افراد سرطانی رو به آینده گشوده شده است. هدف در این مطالعه به روز رسانی تحقیقات انجام شده در مورد استراتژی های حفظ باروری بوده و بدین منظور خلاصه ای از پیشرفت های حاصل شده در این زمینه ارائه شده است.