بررسی فشارهای عصبی ناشی از کار ونقش آن در کاهش بهره وری سازمان مطالعه موردی : جمعیت هلال احمر استان فارس

Abstract

استرس4 ، افسردگی بدنی یا عاطفی است که بر اثر مسائل یا مشکلات واقعی یا تصوری پدید می آید، و گاه سبب رسیدن آسیب های فراوانی به فرد و سازمان می شود. همچنین به عکس العمل افراد دربرابر ویژگی های محیط که تهدید به شمار می آید نیز اطلاق می شود. هدف پژوهش حاضر کشف رابطه بین تأثیر فشارهای عصبی ناشی از کار (استرس شغلی) بر کاهش بهره وری سازمانی در جمعیت هلال احمر استان فارس می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – پیمایشی از شاخه ی تحقیقات میدانی است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی مدیران در سه رده ارشد، میانی و عملیاتی و همچنین کارکنان در جمعیت هلال احمر استان فارس است که شامل 463 نفر می باشد و شهرهای فیروز آباد، لامرد، شیراز ، فسا ، نی ریز، جهرم ، گراش ، خنج ، لار ، اوز ، داراب و کازرون را تحت پوشش قرار می دهد و با استفاده از شیوه ی نمونه گیری خوشه ای 106 نمونه در سطح تصادفی انتخاب گردیده اند و در میان آن ها پرسش نامه توزیع گردید که از این 106 عدد 94 پرسش نامه به دست محقق برگشت داده شد. پرسش نامه تحقیق شامل 30 سوال است که برمبنای فرضیات تحقیق توسط محققان تنظیم شده است . برای سنجش روایی پرسش نامه از روایی محتوا استفاده شد و برای محاسبه ی ضریب قابلیت اعتبار ابزار اندازه گیری در این پژوهش از روش آلفای کروبناخ بهره گرفته شد. پردازش آماری داده ها در محیط نرم افزاری SPSS و MINITAB انجام شده است. نتایج تحقیق در ارتباط با فرضیه ی اصلی تحقیق نشان داد که کارکنان جمعیت هلال احمر استان فارس عقیده دارند که فشارهای عصبی عاملی برای کاهش بهره وری محسوب نمی شود؛ ولی آنان معتقد هستند که در محیط کاری آن ها زمینه برای آسیب دیدگی وجود دارد و این یکی از عواملی است که باعث کاهش بهره وری سازمانی آن ها می شود ، همچنین در ارتباط با فرضیه ی فرعی اول تحقیق می توان نتیجه گرفت که هرچه شغل مهم تر باشد، استرس کارکنان کاهش می یابد. نتایج در ارتباط با فرضیه ی فرعی دوم تحقیق نشان داد که حجم زیاد کار منجر به استرس بیشتر کارکنان می شود. در ارتباط با فرضیه ی فرعی سوم ، نتایج تحقیق این فرضیه را نیز تأیید کرد و نشان داد که هرچه تعارض در نقش بیشتر باشد، استرس نیز افزایش می یابد؛ ولی نتایج تحقیق فرضیه چهارم را تأیید نکرد؛ بنابراین تضاد در روابط شخصی کارکنان با سایر همکاران و مدیران منجر به بروز استرس نمی شود.