بررسی رابطه بین آموزش بزرگسالان (والدین) و مهارت های زندگی دانش آموزان

Abstract

مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است با عنوان بررسی رابطه بین آموزش بزرگسالان و مهارت های زندگی دانش آموزان مقطع دبیرستان و پیش دانشگاهی شهر ایذه، و هدف کلی آن تعیین رابطه آموزش بزرگسالان (پدران و مادران) و مهارت های زندگی فرزندان آنها و اهداف جزئی آن تعیین رابطه آموزش بزرگسالان (والدین) با مهارت های پیشگیری از آسیب های اجتماعی، ارتباط بین فردی و ارتباط اجتماعی، مهارت حل مسئله، خودآگاهی و تصمیم گیری فرزندان آنها بوده است. پژوهشگران به منظور دستیابی به اهداف خود، جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع دبیرستان و پیش دانشگاهی شهر ایذه، شامل8700 نفر انتخاب نمودند. نمونه آماری طبق جدول کرجسی و مورگان 358 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شد. برای تهیه ابزار اندازه گیری از پرسشنامه محقق ساخته مهارتهای زندگی که قبلاً توسط حسن زاده (1388) هنجاریابی شده بود، استفاده نمود. و در فرم پرسشنامه از دانش آموزان خواسته شد تا سطح آموزش پدران و مادران خود را با انتخاب گزینه های صحیح مشخص نمایند. برای اجرای اصلی 393 پرسشنامه با احتمال 10% عدم برگشت توزیع و در نهایت 371 پرسشنامه جمع آوری شد. داده های جمع آوری شده از طریق آمار توصیفی شامل (جداول توزیع فراوانی، فراوانی درصدی، میانگین، انحراف معیار، ضریب کجی و کشیدگی) و آمار استنباطی شامل (آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون خی دو) از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که با اطمینان 99% بین آموزش بزرگسالان (والدین) و بهبود مهارت های زندگی دانش آموزان رابطه وجود ندارد. همچنین با اطمینان99% بین آموزش بزرگسالان (والدین) و بهبود مهارت های پیشگیری از آسیب های اجتماعی، ارتباط بین فردی و اجتماعی، حل مسئله، خودآگاهی و تصمیم گیری دانش آموزان رابطه وجود ندارد.