بررسی رابطه بین خود کارآمدی، حمایت اجتماعی و اضطراب امتحان با سلامت روانی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علامه طباطبایی

Abstract

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و اضطراب امتحان با سلامت روان در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علامه طباطبایی انجام شده است. روش: این پژوهش، از نوع همبستگی است. آزمودنی های پژوهش ۳۰۰ دانشجوی دختر و پسر (۲۱۰ دختر و ۹۰ پسر) مقطع کارشناسی دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی ۸۵-۸۴ را تشکیل می دادند، که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده اند و به کمک پرسشنامه های خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲)، پرسشنامه حمایت اجتماعی (۱۹۸۶)، پرسشنامه اضطراب امتحان (۱۳۷۵)، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (۱۹۷۹) مورد ارزیابی قرار گرفته اند. داده های پژوهش با استفاده از آزمون آماری ضریب همبستگی و t مستقل تحلیل شده اند. یافته ها: این بررسی نشان داد که رابطه بین خودکارآمدی و سلامت روان و نیز رابطه بین حمایت اجتماعی و سلامت روان مثبت بوده و رابطه بین اضطراب امتحان و سلامت روان منفی است. همچنین دریافتیم که بین میانگین های خودکار آمدی، حمایت اجتماعی و اضطراب امتحان در دو جنس ، تفاوتی وجود ندارد، با این وجود میانگین سلامت روان دانشجویان پسر به طور معنی داری پایین تر از میانگین سلامت روان دانشجویان دختر است. نتایج: به طور کلی نتایج پژوهش نشان دادند که خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در ارتقاء سلامت روانی مؤثر بوده و اضطراب امتحان سلامت روانی را کاهش می دهد