مقایسه دلبستگی به مکان، استرس زندگی ‏دانشجویی و انگیزش تحصیلی ‏در دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه‎‌‎های دولتی شهر تهران

Abstract

امروزه دانشجویان زیادی برای ادامه تحصیل از زادگاه خود فاصله گرفته و در شهر جدید با مشکلاتی مواجه می‌شوند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دلبستگی به مکان، استرس زندگی دانشجویی و انگیزش تحصیلی در دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی و علی- مقایسه‌ای است و جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه‌های دولتی شهر تهران مشغول به تحصیل در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 95-1394 بودند که از آن میان نمونه‌ای به حجم 195 نفر از دانشجویان بومی و غیربومی دختر و پسر به روش نمونه‌گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل مقیاس دلبستگی به مکان ویلیامز و رگنباک (1989)، مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر (1980) و مقیاس استرس زندگی دانشجویی گادزلا و بال‌اغلو (2001) است. نتایج حاصل از اجرای تجزیه و تحلیل چندمتغیره نشان داد که دانشجویان در دو گروه بومی و غیربومی در دلبستگی به مکان (001/0p<،87/11=F)، استرس زندگی دانشجویی (001/0p<،3/4=F) و انگیزش تحصیلی درونی (001/0p<،36/3=F) با یکدیگر تفاوت معناداری داشته، اما از حیث انگیزش تحصیلی بیرونی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (1/0p>،71/1=F). زمینه‌سازی امکان ادامه تحصیل دانشجویان در زادگاه خود و آماده‌سازی آن‌ها در حین ورود به دانشگاه می‌تواند نقش مؤثری در کاهش استرس ناشی از زندگی در خوابگاه و افزایش بازدهی تحصیلی در دانشجویان گردد.