عملکرد ژئوگریدهای‌کربنی در بهبود خستگی و کاهش کرنش‌های کششی روساز‍ی‍های انعطاف‌پذیر براساس مقایسه نتایج آزمایشگاهی و عددی

Abstract

بیشتر خرابی‌ها در روسازی‌ های انعطاف­پذیر، در اثر دو عامل ترک خوردگی یا شیارشدگی رخ می­دهد. توسعه ترک‌ها را می­توان در سه بخش تقسیم بندی کرد. در مرحله اول، ترک آغاز می شود. در مرحله دوم ترک­های ریز ایجاد شده شروع به گسترش می­کنند و ترک‌های بزرگ تر تشکیل می­شوند. مرحله سوم مرحله شکست است. ژئوگریدها تنش­ها و بارهای وارده به روسازی را در یک سطح مناسب پخش کرده و باعث افزایش مقاومت باربری می­ شوند. این پروژه به بررسی میزان عملکرد ژئوگریدهای دارای الیاف کربن و شیشه و میزان تأثیر در تأخیر رشد ترک‌ها در روسازی‌های انعطاف پذیر و مقایسه با خروجی برنامه­های کامپیوتری BISAR3.0 و CIRCLY5.0 می­پردازد. در این پروژه از دستگاه‌ های خستگی تیر، ژیراتوری و ITS استفاده شده است. از بارگذاری نیمه سینوسی با فرکانس 10 هرتز و بدون استراحت، در حالت کرنش کنترل شده، جهت آزمایش خستگی تیر خمشی چهار نقطه­ای استفاده شد. در خاتمه با هماهنگی مناسب بین نتایج آزمایشات با روش­های عددی و برنامه­های کامپیوتری مشاهده شد که ژئوگرید و الیاف کربن، قابلیت جذب 25 تا 40 درصد از تنش­ها و کرنش­های کششی را داراند.