بررسی میزان راحتی انسان در شرایط اقلیمی مختلف(مطالعة موردی: شهرهای شیراز، بندرعباس، بیرجند و اردبیل

Abstract

راحتی و سلامت انسان در محیط طبیعی، رابطة مستقیمی با وضعیت آب و هوا از قبیل دما، نور خورشید و رطوبت نسبی دارد. دمای ظاهری شاخصی است که برای بررسی تأثیر توأم دما و رطوبت نسبی بر احساس راحتی انسان معرفی شده است. در این پژوهش مقادیر بیشینة دمای ظاهری و همچنین میانگین این دما در مقیاس روزانه و ماهانه برای شهرهای شیراز، بندر عباس، بیرجند و اردبیل در دوره زمانی 1982-2004 محاسبه و با مقادیر دمای مشاهده شده مقایسه شد. بررسی‌ها نشان داد که، به دلیل افزایش توأم دما و رطوبت نسبی در بندر عباس، دمای ظاهری در این شهر به میزان زیادی بالاتر از دمای مشاهده شدة آن قرار می‌گیرد و مردم این ناحیه از کشور در معرض خطر تنش گرمایی و عوارض ناشی از آن قرار دارند. دمای ظاهری شیراز و بیرجند به دلیل رطوبت نسبی کم، پایین‌تر از دمای مشاهده شدة این شهرها قرار گرفت که تا اندازه‌ای در احساس رضامندی هوا در این شهرها مؤثر است. نتایج حاصل از بررسی دما نشان داد که خطر وقوع گرمازدگی، آفتابزدگی، انقباض حرارتی عضلات و تحلیل رفتگی حرارتی به‌ترتیب در شهرهای بندر‌عباس، شیراز و بیرجند در روزها و ماههای گرم تابستان، بخصوص در روزهای مربوط به ماههای تیر و مرداد بیشتر است که شدت این خطر به‌صورت کمی تعیین شد. تعیین دمای ظاهری بیشینة روزانه در مناطق مورد مطالعه مشخص کرد که به دلیل بالا بودن دما در ساعات گرم روز تنش گرمایی به‌صورت جدی سلامت مردم را تهدید می‌کند.