تأثیر استفاده از مواد طبیعی در بهبود آبگیری از لجن فاضلاب در بسترهای لجن خشک‌کن

Abstract

آبگیری با بسترهای لجن خشک‌کن به علت نیاز به تکنولوژی بسیار ساده نسبت به روشهای مکانیکی از ارجحیت خاصی برخوردار است. با توجه به این‌که استفاده از این روش محدودیت‌هایی دارد بنابراین سعی شده با آزمایش‌ها و مطالعات، تعدادی از این محدودیت‌ها از میان برداشته شوند. در این پژوهش، تأثیر استفاده از مواد طبیعی روی بستر و افزایش ضریب نفوذپذیری لایه زهکش در بهینه‌سازی آبگیری طبیعی از لجن فاضلاب شهری مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور لایه‌ای از مواد طبیعی نظیر گونی کنفی و پوشال کولر آبی که نسبت C/N بالایی دارند و در تولید کمپوست از لجن فاضلاب مفید هستند بر روی بستر استفاده شده است. تأثیر استفاده از مواد طبیعی در دو بخش مورد مطالعه قرار گرفته است؛ ابتدا توانایی جایگزینی مواد طبیعی به جای لایه ماسه‌ای با تغییر ضخامت لایه زهکش بررسی شده است و سپس بدون تغییر ضخامت لایه زهکش و اثر صرف استفاده از این مواد مطالعه شده است و زمان ماند کیک لجن بر روی بستر و کیفیت پساب حاصل از فرایند خشک شدن با بستر شاهد مقایسه شده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که زمان ماند لجن بر روی بستر لجن خشک‌کن بسته به شرایط آب و هوایی و میزان رطوبت، از 2 تا 5 روز کاهش می‌یابد، با کاهش زمان ماند لجن روی بستر می‌توان عیب عمدة استفاده از این بسترها را که نیاز به فضای زیاد برای احداث آنها است تا حد زیادی مرتفع کرد. استفاده از مواد طبیعی ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی پساب خروجی از بستر را از قبیل کدورت، pH، COD و TDS بهبود می‌بخشد در حالی‌ که TSS و VSS آن افزایش می‌یابد.