• ثبت نام
    • ورود به سامانه
    مشاهده مورد 
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • فیزیک زمین و فضا
    • دوره 35, شماره 3
    • مشاهده مورد
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • فیزیک زمین و فضا
    • دوره 35, شماره 3
    • مشاهده مورد
    JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

    الگوی لرزه‌زمین‌ساختی گسل اصلی عهد حاضر زاگرس بین 33 تا 35 درجه عرض‌ شمالی

    (ندگان)پدیدآور
    حیدری, رضامیرزایی, نوربخش
    Thumbnail
    دریافت مدرک مشاهده
    FullText
    اندازه فایل: 
    1.180 مگابایت
    نوع فايل (MIME): 
    PDF
    نوع مدرک
    Text
    زبان مدرک
    فارسی
    نمایش کامل رکورد
    چکیده
    در این مقاله سازوکار حاکم بر دگرشکلی‌های تکتونیکی حال ‌حاضر بخشی از مرز زاگرس و ایران مرکزی و ارتباط آنها با زمین‌لرزه‌های روی‌داده در طول گسل اصلی عهد حاضر بین 33 تا 35 درجه عرض ‌شمالی بر پایه اطلاعات و نظریه‌های موجود مورد بحث قرار گرفته و مدل‌های عرضه شده قبلی برای رویداد زمین‌لرزه و تحولات لرزه‌زمین‌ساختی آن، روزآمد و اصلاح شده ‌است. گسل اصلی عهد حاضر زاگرس یک زون باریک متشکل از قطعات گسلی منفرد شکل‌گرفته در یک زون برشی راست‌گرد است که به‌صورت نردبانی (en echelon) آرایش یافته‌اند. در جنوب‌ شرق آن فرونشست دشت سیلاخور زنجیره‌ای از جابه‌جایی‌های راست گرد را روی گسل دورود تجربه کرده است که در دوره زمانی دستگاهی، با رویداد زمین‌لرزه‌های ویرانگر 23 ژانویه 1909 با بزرگی 4ر7 Ms=و 31 مارس 2006 با بزرگی 1ر6 Ms=همراه بوده است. در نواحی مرکزی گستره مورد بررسی، دشت نهاوند با دو گسل امتدادلغز نهاوند و گارون محدود شده است. جنبش گسل نهاوند، رویداد زمین‌لرزه‌های 16/8/1958، 6ر6Ms= و 24/3/1963، 8ر5Ms= را موجب شده است و به احتمال زیاد رویداد زمین‌لرزه 13/12/1957 فارسینج نیز با جنبش بخش پنهان این گسل مربوط بوده است. در شمال ‌غرب، گسل صحنه دارای امتداد استثنایی است و امتداد آن حدود 20 درجه نسبت به سایر گسل‌های بررسی‌شده در این گستره اختلاف دارد. گسل صحنه در ناحیه ترافشارشی بین دو گسل نهاوند و مروارید به‌صورت ساخت درخت نخلی(plam- tree structure) شکل می‌گیرد و زمین‌لرزه‌های تاریخی ویرانگر 24/4/1008 با بزرگی 0ر7 Ms=و 1107 با بزرگی5ر6 Ms= و نیز زمین‌لرزه‌های دستگاهی 24/4/2002، 4ر5Mw= و 24/12/2002، 2ر5 Mw=که زمین‌لرزه اول علی‌رغم بزرگی متوسط، تخریب گسترده‌ای را موجب شد، با جنبش قطعه دینور این گسل مرتبط بوده است. دیگر قطعات گسل اصلی عهد حاضر از جمله مروارید و پیرانشهر با رویداد زمین‌لرزه‌های ویرانگر همراه نبوده‌اند. عملاً همة قطعات گسل اصلی عهد حاضر زاگرس در سه دسته برشی‌های ریدل (گسل دورود، گسل نهاوند و گسل مروارید)، برشی‌های نوع P (گسل صحنه و گسل قیلاباد) و ساختار‌های کششی (گسل قلعه‌حاتم، فرونشست دشت سیلاخور و نهاوند) قرار دارند. سازوکار کانونی زمین‌لرزه‌های گذشته، به‌ویژه زمین‌لرزه‌های 24/4/2002 و 24/12/2002 که بر اثر جنبش قطعه دینور از گسل صحنه روی داده‌اند، شواهد روشنی از پدیده افراز در این گستره از زاگرس است.
    کلید واژگان
    برش‌های ریدل
    پدیده افراز
    فرار جانبی
    گسل اصلی عهد حاضر زاگرس

    شماره نشریه
    3
    تاریخ نشر
    2009-10-23
    1388-08-01
    ناشر
    موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران
    Institute of Geophysics, University of Tehran
    سازمان پدید آورنده
    دانشگاه آزاد اسلامی- واحد علوم و تحقیقات، دانشجوی دکتری
    مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، دانشیار

    شاپا
    2538-371X
    2538-3906
    URI
    https://jesphys.ut.ac.ir/article_21436.html
    https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/273737

    مرور

    همه جای سامانهپایگاه‌ها و مجموعه‌ها بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌هااین مجموعه بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌ها

    حساب من

    ورود به سامانهثبت نام

    آمار

    مشاهده آمار استفاده

    تازه ترین ها

    تازه ترین مدارک
    © کليه حقوق اين سامانه برای سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران محفوظ است
    تماس با ما | ارسال بازخورد
    قدرت یافته توسطسیناوب