نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorروشن, غلامرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T05:01:40Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T05:01:40Z
dc.date.available1399-07-09T05:01:40Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T05:01:40Z
dc.date.issued2017-09-23en_US
dc.date.issued1396-07-01fa_IR
dc.date.submitted2016-01-17en_US
dc.date.submitted1394-10-27fa_IR
dc.identifier.citationروشن, غلامرضا. (1396). پیشنهاد دمای پایۀ جدید برای محاسبۀ میزان تقاضای انرژی بر مبنای شاخص‌های آسایش گرمایی و دما- فیزیولوژیک. فیزیک زمین و فضا, 43(3), 601-621. doi: 10.22059/jesphys.2016.57883fa_IR
dc.identifier.issn2538-371X
dc.identifier.issn2538-3906
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jesphys.2016.57883
dc.identifier.urihttps://jesphys.ut.ac.ir/article_57883.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/273531
dc.description.abstractدما به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های تأثیرگذار بر عرضه و تقاضای انرژی است؛ بنابراین تعیین یک دمای پایۀ مناسب به منظور محاسبۀ تقاضای انرژی سرمایشی و گرمایشی سکونتگاه‌ها می‌تواند در مدیریت انرژی نقش قابل‌توجهی ایفا کند. بنابراین این تحقیق در نظر دارد دمای پایۀ ده ایستگاه کشور را که معرف شرایط متنوع آب‌و‌هوایی و جغرافیایی ایران هستند، با استفاده از شاخص‌های آسایش گرمایی Cooling power index(CPI)، Temperature-Humidity index (THI) وPredicted Mean Vote (PMV)  مورد بازنگری قرار دهد. مؤلفه‌های اقلیمی استفاده‌شده در این پژوهش در مقیاس روزانه شامل دمای متوسط، رطوبت نسبی، سرعت باد و ابرناکی برای دورۀ آماری 1960 تا 2010 هستند. نتایج توزیع فراوانی رخدادهای زیست اقلیمی ایستگاه‌ها برای دو شاخص THI و CPI نشان می‌دهد که تمرکز غالب فراوانی‌ها متعلق به طبقات گرم تا داغ بوده ولی برای شاخص PMV تمرکز رخدادها منحصراً برای این آستانه‌ها نیست. یافته‌ها نشان داد که بر اساس شاخص‌های CPI، THI و PMV به ترتیب شیراز با 6/33 درصد، همدان با 6/26 درصد و بندرعباس با 2/15درصد، بیشینۀ فراوانی طبقۀ آسایش اقلیمی را تجربه کرده‌اند. در ادامه به‌طور جداگانه با استفاده از هرکدام از شاخص‌های مختلف زیست اقلیمی و به‌کارگیری روش صدک‌ها، آستانه‌های دمای پایۀ آسایش از محدودۀ طبقۀ آسایش اقلیمی استخراج شد. از جمله ضعف هر روش پهنای زیاد دامنۀ آسایش، دوربودن از مقادیر استاندارد مرسوم یا منطبق نبودن با شرایط آب‌و‌هوایی به‌عنوان ایرادهای آن‌ها تشخیص داده شد که بیشینۀ ضعف به شاخص بیکر اختصاص یافت. بنابراین با ترکیب همۀ شاخص‌ها، ضعف‌های فوق، برطرف و مقادیر دمای پایۀ آسایش جدید و مطلوبی با توجه به وضعیت و الگوی بیوکلیمایی هر ایستگاه ارائه شد.fa_IR
dc.format.extent804
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherInstitute of Geophysics, University of Tehranen_US
dc.relation.ispartofفیزیک زمین و فضاfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of the Earth and Space Physicsen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jesphys.2016.57883
dc.subjectتنوع اقلیمیfa_IR
dc.subjectتقاضای انرژیfa_IR
dc.subjectدمای پایهfa_IR
dc.subjectدرجه- روز سرمایشی و گرمایشیfa_IR
dc.subjectشاخص‌‌های آسایش حرارتیfa_IR
dc.subjectهواشناسیfa_IR
dc.titleپیشنهاد دمای پایۀ جدید برای محاسبۀ میزان تقاضای انرژی بر مبنای شاخص‌های آسایش گرمایی و دما- فیزیولوژیکfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه جغرافیا، دانشگاه گلستان، گرگان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume43
dc.citation.issue3
dc.citation.spage601
dc.citation.epage621


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد