نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرادان, زینبfa_IR
dc.contributor.authorشریعت, سید محمودfa_IR
dc.contributor.authorلندی, احمدfa_IR
dc.contributor.authorجعفرزاده, نعمت الهfa_IR
dc.contributor.authorسنجرانی پور, نوشینfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T04:58:06Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T04:58:06Z
dc.date.available1399-07-09T04:58:06Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T04:58:06Z
dc.date.issued2016-12-21en_US
dc.date.issued1395-10-01fa_IR
dc.date.submitted2008-06-03en_US
dc.date.submitted1387-03-14fa_IR
dc.identifier.citationرادان, زینب, شریعت, سید محمود, لندی, احمد, جعفرزاده, نعمت اله, سنجرانی پور, نوشین. (1395). مقایسه قابلیت‌های مدل اکولوژیکی ایران و فائو در برآورد توان اکولوژیکی اراضی برای کاربری مرتع‌داری (مطالعه موردی منطقه میداوود در شرق استان خوزستان). فصلنامه علوم و تکنولوژی محیط زیست, 18(4), 89-102.fa_IR
dc.identifier.issn1563-4809
dc.identifier.issn2008-3513
dc.identifier.urihttp://jest.srbiau.ac.ir/article_9958.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/272379
dc.description.abstract<strong>زمینه و هدف:</strong> ارزیابی توان اکولوژیک به معنای عینیت بخشیدن به قابلیت بالقوه سرزمین در قالب کاربری­های انجام پذیر و مورد انتظار است<strong>. </strong> <br /><strong>روش بررسی:</strong> منطقه میداوود در شهرستان باغملک در استان خوزستان قرار گرفته و دارای سیمای متنوعی از جمله کوهستان، دشت های دامنه ای، اراضی پست، اراضی جنگلی و مراتع می­باشد. بخش قابل ملاحظه­ای از منطقه مورد مطالعه به مراتع تعلق دارد و در       این تحقیق سعی بر آن است که توان بالقوه اراضی جهت کاربری مرتع­داری با استفاده از دو مدل کیفی مخدوم و فائو و به کمک نرم افزار [1]GIS، تعیین گردد. در ادامه طبق مدل اکولوژیکی مرتع­داری در ایران و با استفاده از زبان پرس و جوی سامانه اطلاعات جغرافیایی، واحدهای دارای قابلیت مرتع­داری مشخص شدند.      <br /><strong>یافته­ها:</strong> طبق مدل فائو از میان 8 واحد اراضی، پنج واحد برای مرتع­داری، مناسب و باقی واحدها نامناسب تشخیص داده شد. طبق    مدل مخدوم نیز 238 واحد در طبقه 3 و 71 واحد در طبقه 4 مرتع­داری قرار گرفتند. <br /><strong>بحث و نتیجه گیری:</strong> مقایسه دو مدل نشان داد که یگان­های محیط زیستی در مدل مخدوم دارای تعداد بسیار بیش­تر و مساحت کم­تری نسبت به واحدهای روش فائو می­باشند، از طرفی دیگر مدل فائو با کاربری کنونی اراضی تناسب بالاتری را نشان داد. با توجه به کمبود اراضی مناسب مرتع­داری در ایران، می­توان گفت که مدل مخدوم از نظر اجرایی و طرح­های مدیریتی کشور، در منطقه میداوود مناسب نبوده و مدل فائو ترجیح داده می­شود. <br />  <br /><br clear="all" /> <br /> <br />[1]- Geographic Information Systemfa_IR
dc.format.extent969
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقاتfa_IR
dc.publisherIslamic Azad University - Science and Research Branchen_US
dc.relation.ispartofفصلنامه علوم و تکنولوژی محیط زیستfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Environmental Science and Technologyen_US
dc.subjectارزیابی توانfa_IR
dc.subjectخوزستانfa_IR
dc.subjectمرتع‌داریfa_IR
dc.subjectسامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)fa_IR
dc.subjectSWOTfa_IR
dc.titleمقایسه قابلیت‌های مدل اکولوژیکی ایران و فائو در برآورد توان اکولوژیکی اراضی برای کاربری مرتع‌داری (مطالعه موردی منطقه میداوود در شرق استان خوزستان)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانش آموخته کارشناسی ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، اهواز، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستاد دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه خاکشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستاد مرکز تحقیقات فناوری‌های محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری مدیریت محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue4
dc.citation.spage89
dc.citation.epage102


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد