مقایسه قابلیت‌های مدل اکولوژیکی ایران و فائو در برآورد توان اکولوژیکی اراضی برای کاربری مرتع‌داری (مطالعه موردی منطقه میداوود در شرق استان خوزستان)

Abstract

<strong>زمینه و هدف:</strong> ارزیابی توان اکولوژیک به معنای عینیت بخشیدن به قابلیت بالقوه سرزمین در قالب کاربری­های انجام پذیر و مورد انتظار است<strong>. </strong> <br /><strong>روش بررسی:</strong> منطقه میداوود در شهرستان باغملک در استان خوزستان قرار گرفته و دارای سیمای متنوعی از جمله کوهستان، دشت های دامنه ای، اراضی پست، اراضی جنگلی و مراتع می­باشد. بخش قابل ملاحظه­ای از منطقه مورد مطالعه به مراتع تعلق دارد و در این تحقیق سعی بر آن است که توان بالقوه اراضی جهت کاربری مرتع­داری با استفاده از دو مدل کیفی مخدوم و فائو و به کمک نرم افزار [1]GIS، تعیین گردد. در ادامه طبق مدل اکولوژیکی مرتع­داری در ایران و با استفاده از زبان پرس و جوی سامانه اطلاعات جغرافیایی، واحدهای دارای قابلیت مرتع­داری مشخص شدند. <br /><strong>یافته­ها:</strong> طبق مدل فائو از میان 8 واحد اراضی، پنج واحد برای مرتع­داری، مناسب و باقی واحدها نامناسب تشخیص داده شد. طبق مدل مخدوم نیز 238 واحد در طبقه 3 و 71 واحد در طبقه 4 مرتع­داری قرار گرفتند. <br /><strong>بحث و نتیجه گیری:</strong> مقایسه دو مدل نشان داد که یگان­های محیط زیستی در مدل مخدوم دارای تعداد بسیار بیش­تر و مساحت کم­تری نسبت به واحدهای روش فائو می­باشند، از طرفی دیگر مدل فائو با کاربری کنونی اراضی تناسب بالاتری را نشان داد. با توجه به کمبود اراضی مناسب مرتع­داری در ایران، می­توان گفت که مدل مخدوم از نظر اجرایی و طرح­های مدیریتی کشور، در منطقه میداوود مناسب نبوده و مدل فائو ترجیح داده می­شود. <br /> <br /><br clear="all" /> <br /> <br />[1]- Geographic Information System