مطالعه تأثیر شارژ الکتریکی قطرات آب بر بازده اسکرابر مه پاش در حذف ذرات سیلیس

Abstract

<em>یکی از روش های کنترل ذرات، استفاده از شارژ الکتریکی در اسکرابرهای تر (</em><em>CWS</em><em>) می باشد. استفاده از این فن آوری از سال 1975 به طور فراگیر آغاز شد. این سیستم ها در جایی کاربرد دارند که بتوان از اسکرابر در جمع آوری آلاینده ها استفاده نمود. در اصل این سیستم فقط بازده جمع آوری را افزایش می دهد و فن آوری جدید برای جمع آوری آلاینده ها نمی باشد. سیلیس از جمله موادی است که در صنایع مختلف کاربرد داشته و کارگران با ذرات آن تماس دارند و خطرناک بودن آن ها برای انسان به اثبات رسیده است. </em> <br /><em>براین اساس طبق توصیه </em><em>ACGIH</em><em> ابتدا سیستم تهویه ای به صورت پایلوت طراحی و نصب گردید. در مرحله بعد با استفاده از یک مبدل برقی </em><em>DC</em><em> با ولتاژ 1275 ولت آب باردار شد. سپس با اندازه گیری افت فشار توسط لوله پیتوت و در نظر گرفتن شرایط ایزوکنتیک در هنگام نمونه برداری قطر پروپ نمونه برداری محاسبه شد. نمونه گیری به صورت درختی انجام یافت و با توجه به این که هر آزمایش سه بار تکرار گردید، در کل 72 نمونه گرفته شد. تجزیه نمونه ها به صورت وزنی و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار </em><em>SPSS</em><em> و آزمون آماری</em><em> Mann withnny</em><em>انجام گرفت.</em> <br /><em>با توجه به اندازه گیری های انجام شده توسط ولت متر و آمپر سنج در حین باردار شدن آب میدانی به بزرگی بیش از 10¹⁴*3 الکترون ایجاد گردید. با در نظر گرفتن شرایط ایزوکنتیک در حین نمونه برداری قطر پروپ2 میلی متر شد. نتایج حاصل از آزمایشات نشان داد که: 1- در یک دبی مشخص مداخله الکتریکی باعث افزایش بازده جمع آوری ذرات قابل استنشاق می شود. در حالی که این مداخله الکتریکی برروی بازده جمع آوری ذرات غیر قابل استنشاق تأثیر قابل توجهی ندارد.2- اثر مداخله الکتریکی با بار مثبت بیشتر از اثر مداخله الکتریکی با بار منفی می باشد.3- با افزایش دبی آب بازده جمع آوری ذرات قابل استنشاق و غیر قابل استنشاق ذرات سیلیس افزایش می یابد</em>