دعوت شبانه و مسؤولیت کیفرى دعوتکننده
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
128.9کیلوبایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
در صورتى که کسى پس از دعوت و اخراج شبانه از منزل، مفقود شود، ماده 513 قانون مجازات اسلامى دعوتکننده را ضامن دیه مىداند و بر خلاف اصل برائت، فرض را بر مجرمیت قرار مىدهد; بىآنکه بین وجود لوث و غیر آن، تفاوتى قائل شود. در حالى که در فقه، نظر موافق ماده یادشده، از جهات متعدد قابل نقد است و اصل برائت، اقتضا دارد که دعوت شبانه نتواند از عوامل مسؤولیت به شمار آید. این مقاله در صدد است بر اساس اقوال فقهى و مستندات آنها، صحت و سقم دیدگاه یادشده را در فقه بررسى کند و در صورت اثبات، نحوه انعکاس آن را در قانون، یادآور شود.
کلید واژگان
مسؤولیت کیفرىضمان
لوث
اصل برائت
شماره نشریه
78تاریخ نشر
2013-12-221392-10-01
ناشر
پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی (وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم)شاپا
1735-31811735-3521
