اثر گرسنگی بر الگوی رشد، ترکیبات شیمیایی بدن و لیزوزیم در دو وزن مختلف ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus, Houttyn, 1782)

Abstract

مطالعه حاضر، به­منظور بررسی اثر گرسنگی بر شاخصهای رشد، ترکیبات شیمیایی و ایمنی غیر اختصاصی ماهی شانک زرد باله در دو اندازه وزنی مختلف طراحی گردید. در این تحقیق،120 ماهی با میانگین طولی cm 98/0± 05/8 و وزنی g 07/1±46/7 (سایز A) و 120 ماهی با میانگین طولی cm 86/0± 05/11 و وزنی g 07/3±01/18 (سایز B)، هر کدام به دو گروه تغذیه شده و تغذیه نشده و سه تکرار (20 قطعه ماهی در هر تکرار) در مخازن پلاستیکی L 60 مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه­برداری از ماهی در10، 20 و 30 روز محرومیت غذایی انجام شد. نتایج به­دست آمده حاکی از کاهش معنی­دار شاخص­های رشد (ضریب رشدویژه، وزن نهایی، افزایش وزن بدن، شاخص کبدی و فاکتور وضعیت) گروه تغذیه نشده در سایز A شده است (05/0>P). در حالی­که تفاوت معنی­داری در این شاخص­ها (به استثنای شاخص کبدی و فاکتور وضعیت) و ترکیب لاشه در سایز B بین گروه تغذیه شده و تغذیه نشده مشاهده نشد (05/0<P). تفاوت معنی­داری در میزان بقاء در بین گروه تغذیه شده و گروه تغذیه نشده در کل دوره آزمایش مشاهده نشد (05/0<P). در حالی­که چربی لاشه در گروه تغذیه نشده به­طور معنی­داری کمتر و پروتئین و رطوبت به­طور معنی­داری بیشتر از گروه تغذیه شده در سایز A بود (05/0>P). افزایش معنی­داری در سطوح لیزوزیم در گروه تغذیه نشده از روز 20 محرومیت غذایی در مقایسه با گروه تغذیه شده هر دو سایز مشاهده شد و اختلاف معنی داری درکلیه شاخص­های رشد، ترکیبات شیمیایی لاشه و سطوح لیزوزیم بین دو سایز مشاهده گردید (05/0>P). نتایج حاضر نشان می­دهد که در سایز A ماهی شانک زرد باله، هم الگوی رشد و هم کیفیت لاشه به­طور معنی­داری در گروه تغذیه نشده در مقایسه با گروه تغذیه شده کاهش یافتند.