نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسوری, مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorیاوری, وحیدfa_IR
dc.contributor.authorذاکری, محمدfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی دوست, مهردادfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T04:47:59Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T04:47:59Z
dc.date.available1399-07-09T04:47:59Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T04:47:59Z
dc.date.issued2020-03-20en_US
dc.date.issued1399-01-01fa_IR
dc.date.submitted2020-03-26en_US
dc.date.submitted1399-01-07fa_IR
dc.identifier.citationسوری, مرتضی, یاوری, وحید, ذاکری, محمد, محمدی دوست, مهرداد. (1399). اثرات سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخص های رشد، تغذیه و ترکیبات بیوشیمیایی لاشه میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei). شیلات, 73(1), 65-80. doi: 10.22059/jfisheries.2020.299979.1154fa_IR
dc.identifier.issn2008-5729
dc.identifier.issn2423-7809
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jfisheries.2020.299979.1154
dc.identifier.urihttps://jfisheries.ut.ac.ir/article_75764.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/268921
dc.description.abstractدر مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئین جیره‌غذایی و شوری آب بر شاخص‌های رشد، تغذیه و ترکیبات بیوشیمیایی لاشه میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسی قرار گرفت. 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتی‌متر، در 27 عدد مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن آب توزیع گردیدند. تیماربندی براساس طرح ماتریکس (3×3) شامل سه سطح شوری 3-0، 15-12 و 35-32 قسمت در هزار در سه سطح پروتئین جیره‌غذایی 25، 35 و 45 درصد طراحی شد. غذادهی 4 بار در روز در ساعات 6، 12، 18 و 24 در حد سیری و به مدت 56 روز انجام گردید. براساس نتایج، بالاترین شاخص‌های رشد در هر سطح شوری آب در جیره‌غذایی حاوی 35% پروتئین مشاهده گردید که به لحاظ آماری اختلاف معنی‌داری با جیره‌غذایی حاوی 45% پروتئین نداشت. از طرفی بیشترین میزان درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در بالاترین سطح شوری مشاهده گردید. همچنین بهترین ضریب تبدیل غذایی و کارایی غذایی در بالاترین سطح پروتئین جیره‌غذایی و شوری آب حاصل گردید. در شاخص‌های مورفومتریک، اختلاف معنی‌داری بین سطوح مختلف پروتئین جیره‌غذایی و شوری آب مشاهده نشد. بررسی نتایج ترکیبات بیوشیمیایی لاشه نیز نشان داد که افزایش سطوح پروتئین جیره‌غذایی و شوری آب تأثیر معنی‌داری بر پروتئین، رطوبت و خاکستر بدن نداشت، درحالی‌که بر چربی بدن به‌طور معنی‌داری (05/0>P) مؤثر بود و بیشترین میزان چربی در بالاترین سطح شوری و پروتئین مشاهده گردید؛ البته اختلاف معنی‌داری نیز بین سطوح 35 و 45 درصد پروتئین مشاهده نشد. بدین ترتیب براساس نتایج کسب‌شده در مطالعه حاضر سطح 35 درصد پروتئین رژیم غذایی جهت تغذیه‌این گونه در شوری آب 35-32 قسمت در هزار مشاهده گردید.fa_IR
dc.format.extent1588
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofشیلاتfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Fisheriesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jfisheries.2020.299979.1154
dc.subjectپروتئینfa_IR
dc.subjectشوری آبfa_IR
dc.subjectرشدfa_IR
dc.subjectشاخص‌های تغذیهfa_IR
dc.subjectترکیبات بیوشیمیایی لاشهfa_IR
dc.subjectLitopenaeus vannameifa_IR
dc.titleاثرات سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخص های رشد، تغذیه و ترکیبات بیوشیمیایی لاشه میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانش آموخته کارشناسی ارشد تکثیر و پرورش آبزیان، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهرfa_IR
dc.contributor.departmentگروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر.fa_IR
dc.contributor.departmentپژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور، اهواز، ایرانfa_IR
dc.citation.volume73
dc.citation.issue1
dc.citation.spage65
dc.citation.epage80


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد