بررسی اثر تخریبی تور ترال میگو در جوامع صید ضمنی حاصل از لنج‌های سنتی میگوگیر در صیدگاه‌های استان هرمزگان

Abstract

مطالعة حاضر با هدف تعیین ترکیب صید ضمنی و برآورد میزان صید ماهیان با اندازة غیراستاندارد برای صید در تورهای ترال میگو در لنج‌های سنتی میگوگیر در آب‌های ساحلی استان هرمزگان انجام شد. عملیات نمونه‌برداری در فصل صید میگو سال 1391 و به وسیلة سه فروند لنج میگوگیر انجام گرفت. در پایان با 38 فقره توراندازی، 82 گونه شامل 53 گونة استخوانی، 23 گونة بی‌مهره، 6 گونة غضروفی شناسایی شد که به ترتیب 8/71%، 5/15% و 7/12% از وزن کل صید ضمنی را به خود اختصاص دادند. از نظر عددی نیز ماهیان استخوانی، غضروفی و بی‌مهره 5/85%، 48/0% و 02/14% از تعداد کل صید ضمنی را به خود اختصاص دادند. گونه‌های دورریز ریز، دورریز درشت، تجاری و هدف به ترتیب 17/45%، 84/27%، 5/14% و 49/12% از وزن کل صید را به خود اختصاص دادند. همچنین، این گونه‌ها به ترتیب 34/59%، 16/1%، 53/2% و 97/36% از کل تعداد صید را تشکیل دادند. بیشترین بیومس و تعداد صید ضمنی تولیدشدة لنج میگوگیر مربوط به گونه‌های دورریز ریز به ترتیب با 02/4329 تن و 4923244 عدد بود. نسبت صید هدف به صید ضمنی در این مطالعه 1 به 18/6 برآورد شد. نتایج داده‌های فراوانی طولی نشان داد که در هشت گونة حلوا سفید، حلوا سیاه، شیر، کوسة چانه‌سفید، خارو، شوریده، کوتر، یال‌اسبی سربزرگ تقریباً همة نمونه‌های صیدشده اندازه‌ای غیراستاندارد برای صید داشتند.