ارائه مدلی جهت انتخاب پرتفوی بهینه در شرایط عدم اطمینان با استفاده از مدل میانگین-شانس (رویکرد آینده‌نگر تخمین تابع بازدهی)

Abstract

هدف از این پژوهش ارائه مدل بهینه‌سازی پرتفوی در چارچوب تئوری عدم اطمینان می‌باشد. جهت تخمین نرخ بازدهی دارایی‌ها از رویکرد آینده‌نگر مبتنی بر نظرات خبرگان استفاده شد. همچنین از یک معیار ریسک متفاوت مبتنی بر عدم قطعیت (مدل شانس) جهت مدل‌سازی ریسک استفاده گردید. تئوری مورد استفاده جهت مدل‌سازی عدم قطعیت موجود در پارامترهای مدل، تئوری عدم اطمینان می‌باشد. تیم خبرگان حاضر در این تحقیق جهت تکمیل اطلاعات مورد نیاز در خصوص پیش‌بینی‌های مورداستفاده، شامل 30 مدیر سبد صندوق‌های سرمایه‌گذاری فعال در بورس اوراق بهادار تهران می­باشند. در پایان جهت نمایش قابلیت کاربرد، مدل طراحی‌شده در بورس اوراق بهادار تهران به‌کارگیری و با توجه به ماهیت غیرخطی مدل، از روش فرا ابتکاری الگوریتم ژنتیک جهت حل آن استفاده گردید. درنهایت با تولید پرتفو های تصادفی و مقایسه آن با پرتفوی بهینه حاصل از حل مدل به این نتیجه رسیدیم که پرتفوی بهینه ضمن عملکرد بهتر به سطح بالاتری از بازدهی نیز دست پیدا می‌کند.