رابطه بین ویژگیهای شخصیتی و یادگیری خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اقلید

Abstract

<strong>مقدمه</strong><strong>:</strong> هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر اقلید بود.<br /><strong>روش‌کار:</strong> جامعه آماری این پژوهش کاربردی-همبستگی شامل تمامی دانش‌‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر اقلید در سال تحصیلی 94-1393 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از بین مدارس دوره دوم متوسطه شهر اقلید به صورت تصادفی 8 مدرسه انتخاب و از هر مدرسه یک کلاس به تصادف انتخاب و تمام دانش‌آموزان آن کلاس‌ها شرکت داده شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های ویژگی شخصیتی نئو (1992)، یادگیری خودتنظیمی پنتریچ و دی‌گروت (1990) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1990) استفاده شد. جهت تحلیل اطلاعات از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند‌گانه به شیوه همزمان استفاده شد.<br /><strong>یافته‌ها:</strong> بین ویژگی‌های شخصیتی روان‌نژندی با عملکرد تحصیلی رابطه‌ی معکوس معنی‌دار و بین توافق‌پذیری، وظیفه‌شناسی با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان، رابطه‌ی مستقیم معنی‌دار وجود دارد. بین یادگیری خود‌تنظیمی و زیرمقایس‌های ارزش تکلیف، راهبردهای شناختی و فراشناختی با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان، رابطه‌ی مستقیم معنی‌دار وجود دارد. ابعاد روان‌نژندی به صورت معکوس و وظیفه‌شناسی به صورت مستقیم قادر به پیش‌بینی عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان می‌باشند.<br /><strong>نتیجه‌گیری:</strong> بنا بر نتایج، به نظر می‌رسد که راهبرد فراشناختی به صورت مستقیم قادر به پیش بینی عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان باشد.