ارتباط ابعاد بهزیستی روان‌شناختی با رضایت از زندگی و خودتنظیمی

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ابعاد بهزیستی روان­شناختی بر رضایت از زندگی و خودتنظیمی کارمندان زاهدان انجام شد.<br /> <strong>روش­کار:</strong> در این پژوهش توصیفی همبستگی در سال 1395، 500 نفر از کارمندان دانشگاه به صورت نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش­نامه بهزیستی روان­شناختی 18 سئوالی ریف، مقیاس رضایت از زندگی 5 سئوالی و پرسش­نامه خودتنظیمی میلر و براون بود. تحلیل داده­ها با آمار توصیفی، همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و نرم­افزارSPSS نسخه­ی 24 انجام شد.<br /> <strong>یافته­ها:</strong> نتایج نشان داد پنج بعد بهزیستی روان­شناختی با رضایت از زندگی در سطح 99/0 ارتباط مثبت و معنی­داری داشته­اند. خودتنظیمی با استقلال، ارتباط مثبت با دیگران و هدفمندی در زندگی، ارتباط مثبت و معنی­داری داشته است که ارتباط مثبت با دیگران، رشد شخصی، استقلال، پذیرش خود و تسلط بر محیط به ترتیب به میزان 49/6% - 13/6% - 91/5% - 78/5% و 74/5% واریانس را برای رضایت از زندگی و هم­چنین استقلال به میزان 31/21% واریانس را برای خودتنظیمی تبیین کرد.<br /> <strong>نتیجه­گیری:</strong> به نظر می­رسد ابعاد بهزیستی روان­شناختی بر رضایت از زندگی و خودتنظیمی، موثر بوده و باید برنامه­های آموزشی در زمینه­ی بهزیستی روان­شناختی و فراهم کردن شرایط و امکانات برای افزایش رضایت از زندگی و خودتنظیمی کارمندان، مورد استفاده قرار گیرد.