مقایسه‌ی تاثیر رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش و آرام سازی کاربردی بر میزان نگرانی و علایم اختلال اضطراب فراگیر

Abstract

مقدمه: اختلال اضطراب فراگیر (GAD) با کاهش کیفیت زندگی و هم‌زمانی بالا با سایر اختلالات خلقی و اضطرابی همراه است. رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش (ABBT)، یکی از درمان‌های جدید معرفی شده در درمان این اختلال است. به منظور بررسی اثربخشی این درمان، در پژوهش حاضر به مقایسه‌ی ABBT با پرکاربردترین درمان روان‌شناختی GAD یعنی آرام‌سازی کاربری (AR) پرداخته شده است. روش‌کار: تعداد 32 آزمودنی زن با تشخیص اصلی اختلال اضطراب فراگیر از سوی مطب‌های روان‌پزشکی سطح شهر اصفهان ارجاع گردیدند. پس از اجرای مصاحبه‌ی ساختاریافته‌ی بالینی، 24 آزمودنی به طور تصادفی در دو گروه رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش و آرام‌سازی کاربردی قرار گرفتند که در مرحله‌ی پس‌آزمون در هر گروه 9 نفر باقی ماندند. هر دو گروه، درمان دارویی مشابهی دریافت می‌کردند. گروه‌های درمانی، 12 جلسه‌ی هفتگی درمان به مدت سه ماه دریافت کردند. در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، پرسش‌نامه‌های GAD-7 و نگرانی پن-استیت در مورد دو گروه اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چندگانه با کنترل متغیرهای مداخله‌گر انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد در مرحله پس‌آزمون، شدت علایم GAD و نگرانی در دو گروه ABBT و آرام‌سازی کاربردی تفاوت معنی‌داری ندارد (05/0<em>P</em>>). نتیجه‌گیری: در زمینه‌ی درمان اختلال اضطراب فراگیر، رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش، تفاوت معنی‌داری با درمان آرام‌سازی کاربردی ندارد.