تأثیر مواد استخراجی بر دوام طبیعی چوب سرخدار در برابر قارچ‌های مختلف عامل پوسیدگی

Abstract

دوام طبیعی چوب در آزمایشگاه اغلب با اندازه‌گیری مقاومت به پوسیدگی چوب‌ درون آن در برابر یک گونۀ قارچی مشخص تعیین می‌شود. رایج‌ترین روش اندازه‌گیری دوام طبیعی چوب، دستورالعمل گفته‌شده در استاندارد EN 113 است. چوب‌درون درختان سرخدار به‌صورت تجربی، از انواع بسیار بادوام محسوب می‌شود، اما تاکنون هیچ داده‌ای در زمینۀ مقاومت به پوسیدگی آن گزارش نشده است. در این بررسی، دوام طبیعی چوب‌درون سرخدار در برابر انواع مختلف قارچ‌ عامل پوسیدگی اندازه‌گیری و تأثیر مواد استخراجی بر آن بررسی شد. دانسیتۀ چوب‌درون سرخدار (kg m^-3 660/89) و مقدار مواد استخراجی موجود در آن (10/75 درصد) نسبت به دیگر گونه‌های سوزنی‌برگ یک رکورد بود. نتایج آزمون قارچ نشان داد که چوب‌ درون سرخدار در برابر قارچ‌های عامل پوسیدگی بسیار بادوام است. نمونه‌ها پس از 16 هفته کشت با قارچ‌های<em>Trametes</em> <em>versicolor </em><em> </em>(پوسیدگی سفید)، <em>Coniphora</em> <em>puteana</em> و<em>vallanti</em> <em>Antrodia</em>(پوسیدگی قهوه‌ای) کمتر از 0/5 درصد کاهش وزن داشتند، در‌حالی که نمونه‌های شاهد راش و چوب‌برون کاج برای مثال در حدود 45 و 60 درصد وزن اولیۀ خود را در برابر قارچ <em>C.</em> <em>puteana</em> از دست دادند. عصاره‌گیری با آب گرم یا الکل/ استون سبب کاهش شدید دوام چوب سرخدار در برابر قارچ‌های عامل پوسیدگی شد. این موضوع نشان‌دهندۀ تأثیر چشمگیر مواد استخراجی چوب‌درون سرخدار بر دوام طبیعی آن است. بین اثرگذاری روش‌های مختلف عصاره‌گیری بر دوام چوب سرخدار تفاوت روشنی دیده نشد.