ارزیابی میزان انطباق سامانه اتوبوسهای تندرو شهر تهران با رویکرد توسعۀ حمل‌ونقل محور
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
2.355 مگابایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textمقاله علمی پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
امروزه رشد مالکیت و گرایش روزافزون مردم به خودروهای شخصی در شهرها، سبب افزایش حجم ترافیک و آلودگی‌های زیست‌محیطی شده است؛ از این‌رو در دیدگاه‌های معاصر شهرسازی، رویکرد «توسعة حمل‌ونقل‌محور» با گرایش به گسترش حمل‌ونقل عمومی و توسعة شهرها بر مبنای آن، یکی از راهکارهای مقابله با این جریان است که موفقیت سامانة حمل‌ونقل عمومی در آن، منوط به پذیرش و اجرای الزاماتی است. بدین‌منظور، سامانة اتوبوسهای تندرو شهر تهران از نظر انطباق با الزامات فیزیکی این رویکرد و اهداف کیفی آن مطالعه شد. پژوهش حاضر کاربردی-توسعه‌ای، و توصیفی-تحلیلی است که پس از تشریح مفاهیم، به‌منظور بررسی میزان انطباق دو خصوصیت فیزیکی توسعة فشرده و اختلاط کاربری‌ها، با استفاده از تکنیک خوشه‌بندی فازی، با خطوط ترکیب شد. سپس نقشه‌های پهنه‌بندی آلودگی برای بررسی ارتباط میان اهداف کیفی، یعنی زیست‌پذیری (آلودگی هوا) با استفاده از روش‌های خوشه‌بندی فازی و میان‌یابی ترسیم، و با نقشة الزامات مطابقت داده شد. براساس نتایج بخش اول، مناطق 10، 12، 13، 14، 15، 16 و 20 کمترین میزان انطباق را با الزامات فیزیکی دارند. در بخش دوم هم مشخص شد که کیفیت هوای مناطق 10، 11، 12، 13، 14، 15، 16 و 20 در بحرانی‌ترین وضعیت قرار دارد. پس از مقایسة دو نقشه مشاهده شد وضعیت کیفیت هوای مناطقی با کمترین مطابقت، در نامناسب‌ترین حالت قرار دارد. به‌طورکلی می‌توان گفت فراهم‌نبودن الزامات رویکرد در اطراف خطوط مانع از تحقق اهداف شده است.
کلید واژگان
پهنه بندی آلودگی هواحمل ونقل محور
رویکرد توسعة سامانة اتوبوسهای تندرو
روش خوشه بندی
حمل و نقل
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2018-09-231397-07-01
ناشر
دانشگاه تهرانUniversity of Tehran
سازمان پدید آورنده
استادیار جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تهراندانشیار دانشکدة جغرافیا، دانشگاه تهران
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تهران
دانشجوی کارشناسی ارشد برنامهریزی آمایش سرزمین، دانشگاه تهران
شاپا
2008-62962423-7736
