ارزیابی، ظرفیت‌سنجی و پهنه‌بندی مناطق مستعد گردشگری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعۀ موردی: استان اصفهان)

Abstract

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و تعیین اولویت پهنه‌های مستعد گردشگری در استان اصفهان انجام گرفته است. با توجه به مؤلفه‌های مورد بررسی، نوع تحقیق کاربردی- توسعه‌ای است و روش تحقیق توصیفی- پیمایشی و براساس تجزیه و تحلیل سیستمی است. در این تحقیق به‌منظور ارزیابی براساس تعداد جاذبه، سطوح عملکرد (ملی، محلی، بین‌المللی) و سطوح دسترسی (پیاده، سواره) نسبت به جاذبه‌های گردشگری امتیاز داده شده است. پژوهش صورت‌گرفته در ظرفیت‌سنجی استان اصفهان به‌دلیل توسعة گردشگری نشان می‌دهد عمده‌ترین پتانسیل‌های موجود گردشگری انسان‌ساخت در شهرهای اصفهان و مبارکه است. طبق امتیازات داده‌شده 32 و 66/14 درصد پتانسیل‌های گردشگری انسان‌ساخت مربوط به این دو شهرستان است و از این جهت موقعیت خوبی در سطح استان دارند. در ارزیابی ظرفیت گردشگری تاریخی– فرهنگی استان مشاهده شد بیشترین ظرفیت در مرکز به مرکزیت شهر اصفهان و در شمال شرق به مرکزیت شهر کاشان است. تقریباً 07/34 و 55/22 درصد جاذبه‌های گردشگری تاریخی- فرهنگی منطقه براساس امتیازات داده‌شده متعلق به این دو شهرستان است که 49/76 درصد از جاذبه‌های تاریخی– فرهنگی شهرستان اصفهان متعلق به شهر اصفهان است. بیشترین ظرفیت گردشگری طبیعی استان اصفهان در دو پهنة جنوب و غرب استان است که براساس امتیازات داده‌شده به پنج گروه طبقه‌بندی شده‌اند و بیشترین امتیازات به شهرستان‌های سمیرم و فریدون‌شهر مربوط است و این مناطق برای توسعة گردشگری طبیعت‌محور مناسب‌اند.