تحلیل آثار زیست‌محیطی گردشگری خانه‌های دوم از دیدگاه جامعۀ میزبان و مهمان (مطالعۀ موردی: روستاهای ناحیۀ دوهزار، شهرستان تنکابن)

Abstract

گردشگری خانه‌های دوم، یکی از الگوهای مهم گردشگری در نواحی روستایی است که آثار و پیامدهایی را در فضاهای روستایی در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی دارد. هدف مقالۀ حاضر، بررسی آثار و پیامدهای زیست‌محیطی گردشگری خانه‌های دوم در منطقۀ دوهزار است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است و داده‌های مورد نیاز، به روش تکمیل پرسشنامه جمع­آوری شده است. درحال‌حاضر 640 خانۀ دوم در منطقه استفاده می‌شود که تقریباً 50 هکتار از کل اراضی منطقه، بر اثر توسعۀ این نوع گردشگری تغییر کاربری داده است. یافته‌ها بیانگر آن است که این نوع گردشگری، در منطقۀ دوهزار گسترش زیادی داشته است و اعضای جامعۀ مورد مطالعه، به آثار و پیامدهای منفی زیست‌محیطی گردشگری خانه‌های دوم اذعان دارند، اما در زمینۀ آثار و پیامدهای زیست‌محیطی این نوع گردشگری، بین دیدگاه­های ساکنان محلی و صاحبان خانه‌های دوم اختلاف معناداری وجود دارد. همچنین از دیدگاه هردو گروه، مهم‌ترین پیامد زیست‌محیطی توسعۀ گردشگری در روستاهای دهستان دوهزار، مربوط به گویه­های تغییر کاربری اراضی است که البته تفاوت معناداری بین دو دیدگاه وجود دارد. همچنین کمترین تفاوت در دیدگاه‌های این دو گروه، در آلودگی محیط و چشم‌انداز ظاهری است. تفاوت میانگین‌ها در دو گروه 3/0 است.