بررسی اثر روش های خاک ورزی حفاظتی بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی خاک در کشت گندم در منطقه خنداب استان مرکزی

Abstract

یکی از مشکلات کاهش تولیدات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک پایین بودن میزان مواد آلی خاک است. کاربرد فن آوری های مطلوبی همانند سیستم های خاکورزی حفاظتی به عنوان یکی از روشهای کاربردی در کشاورزی پایدار، می تواند سبب کند شدن روند تخریب زمین ها و افزایش پایداری در کشاورزی شود.پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر سیستم­های مختلف خاک­ورزی بر خصوصیات فیزیکی و مکانیکی خاک در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار انجام گرفت. عملیات خاک ورزی در قطعه زمینی در منطقه خنداب استان مرکزی که بقایای محصول ذرت در آن وجود داشت، بر اساس تیمار های آزمایش انجام شد.تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: (T1) استفاده از روش خاک ورزی مرسوم (گاو آهن برگردان دار و دیسک)، (T2) استفاده از گاو آهن چیزل پکر، (T3) استفاده از گاو آهن مرکب و(T4) روش کشت مستقیم. در این تحقیق برخی از خصوصیات فیزیکی و مکانیکی خاک شامل وزن مخصوص ظاهری خاک، نفوذ پذیری خاک، میانگین قطر وزنی کلوخه ها، مقاومت مکانیکی خاک و همچنین میزان بقایای گیاهی، وزن ماده خشک، وزن هزاردانه و شاخص برداشت اندازه­گیری شدند. داده­های بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری MSTAT-C تجزیه و تحلیل گردید و نتایج نشان دادبا انجام روش های خاک ورزی حفاظتی(چیزل پکر- گاوآهن مرکب و کشت مستقیم) عملکرد محصول کاهش قابل توجهی نمی یابد و اختلاف عملکرد این سه روش با روش کشت مرسوم در سطح آماری 5 درصد معنی دار نمی باشد. مقدار نفوذ پذیری روش کشت مستقیم بیشترین مقدار می باشد. میزان نفوذ پذیری در دو روش استفاده از چیزل پکر و گاوآهن مرکب بیشتر از روش کشت مرسوم می باشد. همچنین کمترین میزان مصرف سوخت مربوط به روش کشت مستقیم و بیشترین میزان مصرف سوخت مربوط به روش خاک ورزی مرسوم می باشد .