آزمون مدل پنج عاملی؛ شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

Abstract

فاما و فرنچ (2015) با افزودن دو عامل سودآوری و سرمایه‌گذاری، مدل سه عاملی خود را توسعه داده و مدل پنج عاملی جدیدی ارائه نمودند. هدف پژوهش حاضر آزمون مدل 5 عاملی فاما-فرنچ و مقایسه آن با مدل‌های سه عاملی و مدل چهارعاملی است. برای این منظور نمونه‌ای متشکل از 184 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال­های 1380 تا 1393 مورد بررسی قرار می‌گیرد. جهت آزمون مدل یادشده از رویکرد تحلیل پرتفوی و آزمون گیبنز و همکاران (1989) استفاده می‌شود. نتایج حاصل از این پژوهش آشکار می­سازد که عوامل سودآوری عملیاتی و میزان سرمایه­گذاری توانایی توضیح بازده پرتفوی را دارد. به طور کلی مدل 5 عاملی فاما-فرنچ موفق­تر از سایر مدل­ها در توضیح بازده مازاد سهام در بورس اوراق بهادار تهران عمل می­کند. پس از آن مدل­های 4 عاملی در پرتفوی­های مختلف، متناسب با عواملی که پرتفوی براساس آن­ها تشکیل شده، عملکرد بهتری نسبت به مدل­های سه عاملی داشتند.