اثر افزایش دی‌اکسیدکربن و رژیم کم‌آبیاری بر صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه عدس رقم کیمیا

Abstract

<strong>افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن اتمسفری اثر مستقیمی بر فعالیت‌های گیاهی دارد.</strong> <strong>از سوی دیگر این افزایش می‌تواند اثرات منفی کم آبیاری را تا اندازه‌ای جبران نماید. در این تحقیق به بررسی آثار افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن از 400 به 800 و </strong><strong>ppm</strong><strong>1200 بر رشد و عملکرد گیاه عدس رقم کیمیا تحت چهار تیمار آبیاری (</strong><strong>WR</strong><strong> (کل نیاز آبی گیاه)، </strong><strong>WR</strong><strong>125درصد، </strong><strong>WR</strong><strong>75درصد و </strong><strong>WR</strong><strong>50درصد) تحت یک آزمایش بلوک کامل تصادفی پرداخته شد. نتایج حاصله نشان داد که افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن، افزایش طول ساقه و در نتیجه افزایش جرم خشک ساقه را به همراه دارد. افزایش جرم خشک ریشه نیز از دیگر اثرات افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن محیطی می‌باشد. افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن افزایش تعداد غلاف‌ها و دانه‌ها در بوته را موجب می‌شود. همچنین جرم خشک 1000 دانه نیز افزایش می‌یابد. در نتیجه عملکرد دانه در هر بوته گیاه عدس افزایش می‌یابد، به‌نحوی که دو و سه برابر شدن غلظت دی‌اکسیدکربن موجب افزایش 17 و 32 درصدی عملکرد دانه می‌شود. از سوی دیگر افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن موجب کاهش میزان تبخیر-تعرق می‌شود، لذا از نیاز آبی گیاه کاسته شده و در نتیجه از اثرات منفی کم آبیاری بر رشد و عملکرد گیاه می‌کاهد. </strong>