تعیین حداکثر شدت بارش طراحی با استفاده از روش تلفیقی تئوری فرکتال و توزیع احتمالاتی مقادیر حدی تعمیم یافته

Abstract

تعیین حداکثر شدت بارش در برآورد دبی طرح سازه‌های هیدرولیکی امری ضروری می‌باشد.مقدار مزبور معمولاً با استفاده از منحنی‌های شدت – مدت – فراوانی (IDF) به دست می‌آید. در این روش نیاز به وجود داده‌های حداکثر بارش سالانه در تداوم‌های مختلف می‌باشد که معمولاً برخی از تداوم‌ها در دسترس نیست. همچنین این روش نیاز به تعداد زیادی پارامتر بوده و این پارامترها وابسته به دوره ‌بازگشت می‌باشند. در تحقیق حاضر با استفاده از داده‌های حداکثر عمق بارش سالانه با تداوم روزانه، برای محاسبه حداکثر شدت بارش طراحی با تداوم معین از ترکیب تئوری فرکتال و توزیع احتمالاتی مقادیر حدی تعمیم یافته نوع دو استفاده شده است. نتایج در ایستگاه باران سنجی تله زنگ واقع در شمال استان خوزستان با طول جغرافیایی′46 48 و عرض جغرافیایی ′49 32 نشان داد که بارش در بازه زمانی یک تا هشت روز از رفتار مونوفرکتالی برخوردار است و رگبار طرح برآورد شده با تئوری فرکتال با داده های مشاهداتی بارش انطباق خوبی دارد.