بررسی کارایی منعقد کننده‌ها در حذف آرسنیک از آب

Abstract

فرآیند انعقاد و لخته­سازی یکی از روش‌های معمول مورد استفاده در تصفیه­خانه‌های آب جهت تصفیه آب­های سطحی می­باشد. این فرآیند در صورت صحیح انجام شدن می‌تواند بر روی حذف فلزات سنگین نیز تأثیر گذاشته و درصد حذف فلزات را به بیشترین مقدار خود برساند. در تحقیق حاضر تأثیر مواد منعقد کننده مختلف، عناصر موجود در آب مانند یون‌های کلسیم و سولفات بر روی فرآیند کاهش آرسنیک در pH های مختلف موردبررسی قرارگرفت. آزمون جار نیز جهت تعیین مقدار بهینه منعقدکننده و بررسی تأثیر پارامترهایی از جمله pH، نسبت غلظت منعقد کننده، دما، سرعت هم زدن و غیره استفاده شد. درصد کاهش آرسنیک کل در حضور ماده منعقد کننده پلی­آلومینیم­کلراید 10 تا 15 درصد بیشتر از کلروفریک مشاهده شد. نتایج نشان داد که در صورت استفاده از مواد کمک منعقد کننده پلی­الکترولیت درصد کاهش فلز بیشتر افزایش می­یابد. مواد محلول موجود در آب تأثیر متفاوتی بر روی کاهش غلظت آرسنیک در کنار تغییرات pH از خود نشان دادند.