تحلیلی بر آسیب‌شناسی پویانمایی‌های آموزشی ساخت ایران برای کودکان گروه ‌سنی ‌الف(مطالعه موردی: شهر شیراز

Abstract

با توجه به این‌که بسیاری از پژوهشگران معتقدند، اغلب پویانمایی‌های آموزشی ایران، دارای سطح کیفی مساعدی نمی‌باشند، هر ساله از میزان مخاطبانشان کاسته می‌شود و موجب خسارت‌های جبران‌ناپذیری بر گستره پیشرفت جامعه می‌گردند؛ بدین‌سبب، مقاله پیش‌روی از جمله راه‌کار‌های توسعه کشور و رسانه‌ای آن‌را آموزشِ هم‌زمان و مناسبِ هنری و اجتماعیِ بزرگ‌سالان و کوچک‌ترین عضو جامعه(کودکان) دانسته؛ باور دارد با شناسایی آسیب‌ها و قابلیت‌های موجود در این هنرِ صنعتی(پویانمایی) -که از ارزشمندترین شیوه‌های تربیتیِ سرگرم‌کننده بوده- و بهره‌مندی از تئوری الماس فرهنگی وِندی‌گریزوُلد، روش‌های کتاب‌خانه‌ای و میدانی، تجزیه و تحلیلِ کمی و کیفی داده‌ها، هم‌چنین، پاسخ دادن به این پرسش که: چگونه کودکان گروه سنی الف با تخیلات تصویر شده خویش و پویانمایی‌‌های آموزشی بهترین همبستگی را برقرار می‌کنند؟ قادر خواهد بود در جهت بلوغ به موقع کودکان گروه سنی سه تا شش سال شیرازی گامی ارزشمند بردارد. بر این اساس، در کنار روند یاد شده توانایی‌های جسمی و ذهنی، کنش‌ها و واکنش‌های سالم هنریِ خردسالان و افراد پیرامونی ایشان برای ارائه سه دسته از نظرات کلیِ مطالعه حاضر، به‌شرحِ 1) فرهنگ‌سازی و تعلیم مبانی اجتماعی و رفتاری افراد با کودکان، 2) تشویق خردسال به انجام کار هنری و 3) مشارکت گروه سنی یاد شده در تولید محتوا و تصاویرمتحرکِ ایرانی، نقش اساسی داشته است.<br /> <strong> </strong><br /> <br /> <strong> </strong>