مجرمان مواد مخدر به مثابه مجرمان پر خطر در نظام عدالت کیفری ایران

Abstract

<strong>در سیاست جنایی ریسک مدار، یکی از مهمترین مسائل، کیفیت پیش</strong><strong>­</strong><strong>بینی رفتارهای آتی فرد و در واقع چگونگی شناسایی مرتکبین پر ریسک است. تعیین ضابطه برای تعیین جرائم خطرناک، مستلزم شناسایی دقیق ارزش های موردنظر جامعه و اَعمال خطرناکی است که به این ارزش</strong><strong>­</strong><strong>ها و نهایتاً امنیت جامعه آسیب می</strong><strong>­</strong><strong>زنند. عدم تعیین ضوابط دقیق برای مجرمان خطرناک، گاه منجر به اعمال سلیقه­های شخصی قضات و درنتیجه نقض اصل برابری افراد در برابر حمایت قانون خواهد شد. هرچند قانونگذار ما صراحتاً در بند</strong><strong>(الف) ماده 488 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392،</strong><strong>ایجاد بانک اطلاعاتی برای مجرمان خطرناک را پیش­بینی نموده است، لیکن هیچ گونه معیار و ملاکی برای تعریف مجرمان خطرناک ارائه نمی­دهد. لذا در این مقاله سعی بر آن است جهت بررسی معیار و ضابطه تعیین مجرمین مواد مخدر به عنوان گروهی از مجرمین خطرناک، با بررسی قوانین موضوعه و بازبینی تفاوت و محدودیت</strong><strong>­</strong><strong>هایی که قانونگذار برای جرایم مواد مخدر در مقایسه با سایر جرایم در نظر گرفته است؛ به برخی از شاخص­های سیاست کیفری سخت­گیرانه مبتنی بر رویکرد ریسک جرم در تعیین درجه خطرناک بودن اینگونه مجرمین بپردازیم</strong><strong>.</strong>