استفاده از نمونه‌گیری گیبس برای تخمین پارامترهای ژنتیکی صفات رشد در گاو نجدی

Abstract

هدف از انجام این مطالعه، برآورد اجزای (کو)واریانس و فراسنجه‌های ژنتیکی و محیطی صفات وزن بدن در سنین مختلف، در گاو نجدی با استفاده از روش آماری بیزی مبتنی بر نمونه‌گیری گیبس بود. برای برآورد اجزای (کو)واریانس و پارامترهای ژنتیکی، از رکوردهای جمع‌آوری شده توسط ایستگاه اصلاح نژاد گاو نجدی، واقع در شهرستان شوشتر طی سال‌های 1370 تا 1389، استفاده گردید. صفات مورد مطالعه در این پژوهش، وزن بدن در سنین مختلف (اوزان تولد، شیرگیری، شش‌ماهگی، یک‌سالگی و وزن 18ماهگی) بودند. اثرات عوامل محیطی سال تولد، فصل تولد، جنس گوساله و سن مادر هنگام زایش، روی صفات وزن تولد و شیرگیری معنی دار بودند (05/0> P). وزن‏های شش‌ماهگی، یک‏سالگی و 18 ماهگی نیز بطور معنی‏داری تحت تأثیر عوامل اثرات ثابت سال و فصل تولد و جنس گوساله بود (05/0> P). مدل مناسب به دست آمده بر اساس میزان واریانس باقی‌مانده، برای صفات اوزان تولد، شیرگیری و شش‌ماهگی، مدل 2 بود که شامل اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم دام و اثرات محیطی دائمی مادری بود. بهترین مدل برای وزن یک‏سالگی و 18ماهگی مدل 1 بود که شامل اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم دام می‏باشد. مقادیر وراثت پذیری مستقیم حاصل از نتایج مدل مناسب، برای وزن‏های تولد، شیرگیری، شش‌ماهگی، یک‏سالگی و 18ماهگی به ترتیب برابر، 45/0، 17/0 ، 10/0، 18/0 و 13/0 برآورد شد. برآوردهای پایین وراثت‌پذیری در این بررسی (به غیر از صفت وزن تولد)، می‌تواند ناشی از بالا بودن واریانس محیطی باشد. بنابراین از طریق انتخاب فنوتیپی امکان بهبود این صفات کم و پیشرفت ژنتیکی حاصل، زیاد نخواهد بود. در نتیجه، مدیریت خوب و بهبود شرایط محیطی می‌توانند نقش مهمی در تغییر عملکرد این صفات داشته باشند.