مقایسه‌ درجه تبدیل درکامپوزیتهای با پایه متاکریلات و پایه سایلوران تحت تأثیر عمق و رنگ نوار ماتریکس

Abstract

<strong>مقدمه:</strong><strong>برای بهبود کیفیت ترمیمهای همرنگ دندان که امروزه به صورت شایعی در دندانپزشکی ترمیمی استفاده می‌شود، مواد و تجهیزات متنوعی ارائه می</strong> <strong>شود. هدف از این مطالعه بررسی درجه تبدیل دو نوع کامپوزیت متاکریلات و سایلوران بیس در عمقهای مختلف با کاربرد نوار ماتریکس</strong> <strong>شفاف و آبی</strong><strong>رنگ بود.</strong><br /> <strong>مواد و روشها:</strong> <strong>در این مطالعه تجربی</strong><strong>–</strong><strong> آزمایشگاهی، دو نوع کامپوزیت با پایه متاکریلات و سایلوران، به تعداد 48 نمونه قالبهای از پیش ساخته شده با ضخامتهای 1، 2 و 3 میلیمتر آماده شد. نیمی از نمونه ها به وسیله نوار پلی استر شفاف و نیمی دیگر با نوار آبی رنگ پوشانده شدند و توسط دستگاه لایت کیور سخت شدند. جهت بررسی درجه تبدیل توسط دستگاه </strong>FT-IR<strong> مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از مقایسه طیف جذبی </strong>IR<strong> بین نمونه مونومر و نمونه پلیمر شده، درجه پلیمریزاسیون تعیین گردید. داده‌ها با آزمونهای آماری من ویتنی و کروسکال والیس آنالیز شدند.</strong><br /> <strong>یافته ها:</strong><strong> </strong><strong>بیشترین میانگین درجه تبدیل، مربوط به گروه کامپوزیت 90</strong>P<strong> با کاربرد نوار شفاف در ضخامت 1 میلیمتر (29/1</strong><strong>±</strong><strong>5/45) و کمترین میزان، مربوط به گروه کامپوزیت 350</strong>Z<strong> با کاربرد نوار شفاف در ضخامت 3 میلیمتر (70/1</strong><strong>±</strong><strong>7/14</strong><strong>)</strong><strong> بود</strong>.<strong> در مقایسه میانگین چهار گروه، بیشترین درجه تبدیل مربوط به گروه پایه سایلوران و نوارآبی (41%) و پس از آن همین کامپوزیت و کاربرد نوار شفاف (6/39%) بود. درجه تبدیل در این مواد، بسیار بالاتر از انواع دارای پایه متاکریلات (21%) بود.</strong><br /> <strong>نتیجه گیری:</strong><strong>در صورت لزوم انجام ترمیمهای عمیقتر که امکان دسترسی منبع نوری به عمق حفره نباشد، استفاده از کامپوزیت با پایه سایلوران و نوار پلی استر آبی رنگ باعث افزایش درجه تبدیل می گردد</strong><strong>.</strong>