مقایسه اثر ایبوپروفن، سلکوکسیب و آسیفن (استامینوفن/ ایبوپروفن/ کافئین) بر درد، تورم و کیفیت زندگی بعد از جراحی دندان مولر سوم نهفته مندیبل

Abstract

<strong>مقدمه:</strong><strong>درد و تورم از عوارض حاد پس از جراحی دندان مولر سوم نهفته فک پایین است که به علت آسیب بافتی حین فرآیند جراحی رخ می دهند و کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار می دهند. در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی دو سویه کور تصادفی، به مقایسه اثر سه داروی ایبوپروفن، سلکوکسیب و آسیفن بر درد، تورم و کیفیت زندگی بیماران بعد از جراحی دندان مولر سوم نهفته مندیبل پرداخته شد.</strong><br /> <strong>مواد و روش ها:</strong><strong> در این مطالعه 135 بیمار از سه گروه بررسی شدند. هر بیمار 1 ،3 و 7 روز پس از جراحی ملاقات شده و شدت درد پس از جراحی بیمار توسط شاخص </strong><strong>VAS (Visual Analog Scale)</strong><strong>، میزان تورم به صورت بالینی (از تراگوس تا گوشه ی خارجی دهان در سمت جراحی) اندازه گیری شد و برای ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه ی </strong><strong>ODIP</strong><strong> استفاده شد. آزمون کروسکال والیس برای مقایسه بین گروه ها در سطح معنی داری 05/0 انجام شد.</strong><br /> <strong>یافته ها:</strong><strong> اختلاف معنی دار بین درد سه گروه در روز اول وجود نداشت (258/0</strong><strong><em>P</em></strong><strong>=</strong><strong>). در روز سوم به طور معنی داری کمترین درد مربوط به گروه آسیفن بود (001/0</strong><strong><em>P</em></strong><strong><</strong><strong>)، در روز هفتم کمترین درد مربوط به گروه سلکوکسیب بود (001/0</strong><strong><em>P</em></strong><strong><</strong><strong>). ایبوپروفن به طور معنی داری بیش از دو داروی دیگر تورم روز نخست پس از جراحی را کاهش داد. هیچ کدام از داروها اختلاف معنی داری در کاهش تورم بیماران در روز سوم پس از جراحی ایجاد نکردند. سلکوکسیب و ایبوپروفن هر دو به طور معنی داری بیش از آسیفن تورم روز هفتم پس از جراحی را کاهش دادند. هیچ کدام از داروهای مورد بررسی تفاوت معنی داری در میزان بهبود کیفیت زندگی بیماران پس از جراحی نشان ندادند.</strong><br /> <strong>نتیجه گیری:</strong><strong> با توجه به نتایج این کارآزمایی بالینی، سلکوکسیب از تاثیر چشمگیری نسبت به آسیفن و ایبوپروفن برخوردار نبوده و با در نظر گرفتن هزینه ی بالای آن بایستی تجویز آن به بیماران مبتلا به بیماری های سیستمیک مرتبط محدود شود.</strong>