ارزیابی مشکلات پریودنتال مولردوم ماگزیلاری پس از برداشتن پیوند استخوان از ناحیه توبروزیته

Abstract

مقدمه: یکی از بهترین روش‏ها برای بازسازی نواقص استخوانی در ناحیه دهان و دندان بیماران، استفاده از پیوند اتوژن است که هنوز به عنوان استاندارد طلایی جهت آگمنتاسیون نواحی دچار کمبود استخوان، در نظر گرفته می‏شود. مناطق داخل دهانی متعددی برای برداشت این گرفت استخوانی وجود دارد که توبروزیته ماگزیلا به دلیل دسترسی راحت‏تر و عوارض جراحی کمتر، محل مناسبی جهت برداشت مقادیر محدود استخوان می‏باشد. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی مشکلات پریودنتال مولر دوم ماگزیلاری پس از برداشتن پیوند استخوان از ناحیه توبروزیته بود. <br/>مواد و روش‏ها: ۱۵ بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی و ایمپلنت دانشکده دندانپزشکی مشهد، با محدوده سنی ۲۰ تا ۴۰ سال، پس از بررسی شرایط ورود و خروج، وارد مطالعه شدند. برای هر بیمار شاخص‏های عمق پاکت، از دست دادن چسبندگی لثه، شاخص پلاک، شاخص لثه و خونریزی بعد از پروب کردن، در سه ناحیه شامل میددیستال، دیستوباکال و دیستولینگوال از هر دندان، در دو زمان قبل و ۶ ماه بعد از جراحی، اندازه گیری و ثبت شدند. در تحلیل داده ها از آزمون <em>t</em> زوجی، ویلکاکسون و مک نمار استفاده شد (05/0α=). <br/>یافته‏ها: میانگین عمق پاکت در دیستال مولر دوم ماگزیلا، در دوز مان قبل و ۶ ماه بعد از عمل، به میزان ۱۵/۴% کاهش یافته بود که این میزان کاهش، معنی‏دار بوده است (002/0<em>P</em>=). سه شاخص پلاک (002/0<em>P</em>=)، از دست دادن چسبندگی لثه 025/0=<em>P</em> و شاخص لثه ۰77/۰=<em>P</em> به صورت رتبه ای ارزیابی شدند که هر سه با گذشت زمان کاهش یافته بود. میزان خونریزی مشاهده شده در ۶ ماه پس از جراحی ۴/٢۱% کاهش داشت اما این میزان کاهش معنی‏دار نبود (۲۵۰/۰<em>P</em>=). <br/>نتیجه گیری: برداشتن گرفت استخوانی از ناحیه توبروزیته، منجر به ایجاد مشکلات پریودنتال برای مولر دوم ماگزیلاری مجاور این ناحیه، نخواهد شد و استخوان ساپورت کننده در دیستال آن، چنانچه در طی جراحی دچار صدمه شده باشد، دوباره بازسازی شده به طوری که عمق پاکت و عرض بیولوژیک نرمالی خواهیم داشت.