بررسی کلینیکی جایگذاری ایمپلنت فوری همراه با غشاء بیولوژیک بلافاصله پس از کشیدن دندان

Abstract

<strong>مقدمه:</strong><br /> <strong>جایگزینی دندان های از دست رفته با ایمپلنت های دندانی تأخیری یک روش درمانی پذیرفته شده و استاندارد است. بهرحال تا کنون مطالعه ای در رابطه با ارزیابی درمان ایمپلنت های فوری با شرایط مطالعه حاضر انجام نشده است. بنابراین هدف از انجام این مطالعه:</strong><br /> <br /> <strong>1. </strong><strong>ارزیابی امکان جایگذاری ایمپلنت های دندانی در داخل حفرات کشیده شده دندانی بلافاصله بعد از کشیدن دندان بدون استفاده از مواد پیوندی و با استفاده از غشاء محافظ بیولوژیک </strong><br /> <strong>2. </strong><strong>ارزیابی کلینیکی درمان بعد از جایگذاری فوری ایمپلنت ها با این روش</strong><br /> <strong>3. </strong><strong>ارزیابی تغییرات در عمق و پهنای دیفکت های حول ایمپلنت ها همچنین تغییرات فاصله کاوراسکرو تا کرست استخوان بعد از جایگذاری فیکسچرها و ارزیابی کارآیی این روش در حفظ ارتفاع و پهنای ریج آلوئول است.</strong><br /> <br /> <strong>مواد و روش ها:</strong><br /> <strong>در این مطالعه کارآزمایی بالینی که از نوع قبل و بعد بود، تعداد 5 ایمپلنت در 3 بیمار بلافاصله پس از کشیدن دندانها جایگذاری شدند ایمپلنت ها از نوع پوشش دار هیدروکسی آپاتاتیت ساخت کارخانه </strong><strong>Dyna</strong><strong> بودند. پارمتراهای زیر در ابتدا و در مرحله دوم جراحی در 6 نقطه دور هر ایمپلنت اندازه گیری شدند: عمق و پهنای دیفکت های دور ایمپلنت و فاصله کاوراسکرو تا کرست. سپس نقش پارامترهای ابتدای مطالعه روی فرم نهایی دیفکت ها با استفاده از آزمون های آماری </strong><strong>t</strong><strong> زوج شده و رگرسیون چندگانه مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.</strong><br /> <strong>یافته ها:</strong><br /> <strong>عمق و پهنای دیفکت ها به ترتیب </strong><strong>mm</strong><strong>4/3 (90%) و </strong><strong>mm</strong><strong>8/1 (5/94%) بهبودی نشان دادند.بهبودی در پهنا و عمق دیفکت ها ارتباط منفی با پهنا و عمق اولیه دیفکت ها داشت. بعلاوه فاصله کاوراسکرو تا کرست در ابتدا اثر قابل توجهی در کاهش پهنای دیفکت در فاز دوم جراحی داشت. ثبات اولیه در مرحله اول جراحی یک اثر مثبت و قابل توجهی بر روی عمق باقیمانده دیفکت در مرحله دوم جراحی داشت اگرچه اثرش بر روی پهنای دیفکت مثبت بود اما از نظر آماری قابل توجه نبود. مکانهایی با ثبات اولیه، یک کاهش ده برابری در فاصله کاوراسکرو تا کرست از خود نشان دادند که از نظر آماری معنادار نبود (064/0=</strong><strong>P</strong><strong>).</strong><br /> <strong>نتیجه گیری:</strong><br /> <strong>جایگذاری فوری ایمپلنت های </strong><strong>Dyna</strong><strong> از نظر بالینی از موفقیت قابل پیشگویی برخوردار است. بعلاوه ثبات اولیه ایمپلنت ها در اینچنین مکان هایی اگرچه ضروری به نظر نرسید اما برای سهولت پرشدن دیفکت های دور ایمپلنت مهم به نظر می رسد.</strong>