معرفی تست فرایبورگ به عنوان یک روش سایکوفیزیک جدید و قابل دسترس جهت ارزیابی حساسیت کانتراست

Abstract

آستانه کانتراست حداقل مقدار کانتراستی است که جهت تشخیص یک تارگت در زمینه لازم است و حساسیت کانتراست، معکوس آن می‌باشد. حساسیت کانتراست مکمل حدت بینایی در ارزیابی و بررسی عملکردهای بینایی بوده و به عنوان یک ابزار بالقوه مفید در تشخیص زودهنگام بیماریهای سیستم بینایی بکار می‌رود. امروزه روشهای بسیاری برای اندازه‌گیری حساسیت کانتراست وجود دارد که تست‌های سایکوفیزیک معمولترین روش سابجکتیو اندازه‌گیری آن می‌باشند. این تستها، اندازه‌گیری حساسیت کانتراست را در تعداد خاص و بعضاً محدود از فرکانس فضایی، یک فاصله ثابت و با یک اپتوتایپ واحد مختص خود، انجام می‌دهند، در حالیکه در تست فرایبورگ که روش جدیدتر است، این محدوده گسترده‌تر بوده به طوری که اپتوتایپ های مختلف و در تعداد بیشتری از جهات با تنوع در سطوح مختلف فرکانس فضایی، وجود دارند و اجرای تست را در فواصل مختلف دور، نزدیک و نیز بینابینی میسر می‌سازد. از مهمترین خصوصیاتی که تست فرایبورگ را از سایر تستهای حساسیت کانتراست متمایز می‌سازد، حساسیت، اعتبار و تکرارپذیری بالای این تست، و همچنین استاندارد، جدید، در دسترس و مقرون‌به‌صرفه بودن آن است که امکان اندازه‌گیری چند پارامتر از جمله حدت بینایی و حساسیت کانتراست را فراهم می‌سازد.