تلقی حقیقت‏ انگارانه مولوی از موضوع تجسّم اعمال

Abstract

آموزه تجسّم اعمال به تبیین کیفیت پاداش و کیفر اخروی می‏پردازد. در الهیات اسلامی، دو تفسیر متفاوت درباره این موضوع ارائه شده است: الف- تفسیرحقیقت‏انگارانه، ب- تفسیر مجازانگارانه. تصدیق هریک از این دو دیدگاه بر نوع بینش و رفتار انسان در دنیا و ارزیابی آدمی از چگونگی حیات آخرت تأثیر خاصی دارد. پذیرش تلقی حقیقت‏انگارانه از تجسّم اعمال تقویت باور به روز جزا و تخلّف‏ناپذیری پاداش و کیفر اخروی و مدیریت هرچه بیشتر انسان بر افکار و اعمال خود را به دنبال دارد. هدف نگارندگان مقاله پیش رو بررسی مسأله تجسّم اعمال، مزیت تلقی حقیقت‏انگارانه از موضوع تجسّم اعمال نسبت به تفسیر مجازانگارانه، و روایت حقیقت‏انگارانه مولوی از موضوع تجسّم اعمال با روش توصیفی – تحلیلی است. نتیجه آنکه در تلقی حقیقت‏انگارانه مولوی از تجسّم اعمال، تبیین موضوع پاداش و کیفر اخروی اعمال انسان معقول‏تر وعادلانه‏تر به‏نظر می‏رسد و تأثیر تفکر و عمل آدمی در کیفیت سرنوشت اخروی‏اش به نحو جدّی‏تری مورد تأکید قرار می‏گیرد.