موانع سیاسی توسعه گردشگری ورزش‌های ساحلی استان مازندران

Abstract

هدف از این تحقیق بررسی موانع سیاسی توسعه گردشگری ورزش‌های ساحلی در استان مازندران بود. روش پژوهش، آمیخته بود. جامعه آماری شامل مسئولین استانداری استان مازندران، فرمانداری‌ها، اداره‌های ورزش و جوانان و همچنین مسئولین نجات‌غریق شهرهای ساحلی و روش نمونه‌گیری هدفمند و دردسترس بود. در بخش کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با نمونه آماری (18 نفر) موانع شناسایی و پس از اشباع نظری مصاحبه‌ها متوقف شد. در بخش کمی یافته‌های حاصل از مصاحبه‌ها در قالب پرسشنامه بین 384 نفر از افراد جامعه تحقیق توزیع و جمع‌آوری شد. روایی و پایایی بخش کیفی به روش‌های بازکدگزاری و بازبینی اعضا مورد بررسی قرار گرفت؛ روایی صوری پرسشنامه به‌وسیله متخصصان بررسی و روایی محتوایی آن با استفاده از تحلیل عاملی انجام گرفت (80/0KMO:)؛ پایایی پرسشنامه نیز از طریق آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت (83/0=α)؛ برای تحلیل مصاحبه‌ها از نظریه برخاسته از داده‌ها و با استفاده از کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی، استفاده شد. در بخش کمی برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون فریدمن) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد نبود قوانین مناسب در حمایت از گردشگری ورزش‌های ساحلی، ضعف در ایجاد هماهنگی بین نهادهای مختلف ذی‌ربط، روشن نبودن وظایف مسئولان بخش‌های مختلف تصمیم‌گیرنده و ضعف برنامه‌های راهبردی و اعمال سلیقه فردی برخی دست‌اندرکاران در زمینه توسعه گردشگری ورزش‌های ساحلی به‌عنوان مهم‌ترین موانع از دیدگاه پاسخ‌دهندگان بوده است.