بررسی تخلخل مصالح هگزاپاد بر میزان آبشستگی در آبشکن های نفوذپذیر

Abstract

یکی از موارد بسیار مهم در ارتباط با مجاری قوسی، فرسایش ساحل رودخانه در قوس بیرونی می‌باشد، که دلیل عمده‌ی آن، وجود جریان‌های ثانویه بوده. حفاظت و تثبیت دیواره‌های رودخانه به‌طور کلی شامل دو روش مستقیم و غیرمستقیم (آرام کننده‌ها و انحراف دهنده‌ها) است. یکی از مهم‌ترین سازه‌های حفاظتی انحراف دهنده، آبشکن‌های رودخانه‌ای هستند. در این تحقیق به بررسی مصالح هگزاپاد بر میزان آبشستگی در آبشکن های نفوذپذیر پرداخته شد. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از آبشکن هگزاپاد با نفوذپذیری 12، 20، 27 و 35 درصد به ترتیب باعث کاهش 17، 27.9، 38 و 45.3 درصدی آبشستگی نسبت به مدل شاهد بدون نفوذپذیری شده است. افزایش نفوذپذیری آبشکن‌های هگزاپاد باعث کاهش آبشستگی حول آبشکن‌ها می‌شود. افزایش درصد نفوذپذیری آبشکن-های هگزاپاد از 12 به 35 درصد باعث کاهش ابشستگی به میزان 34.1 درصد شده‌اند. این پدیده به علت عبور راحتر جریان آب از بین آبشکن هگزاپاد شده و گردآب‌های کمتری نیز به وجود می‌آورد که باعث کاهش آبشستگی می‌شود. همچنین با افزایش عدد فرود از 0.2 به 0.36 شاهد 11.8 برابر شدن آبشستگی می‌شود. البته باید این نکته را شاهد بود که با افزایش عدد فرود تأثیر افزایش نفوذپذیری آبشکن‌ها بر کاهش آبشستگی بیشتر می‌شود. به‌طوری که با نصب آبشکن نفوذپذیر 35 درصد در عدد فرود 0.2 و 0.36 به ترتیب شاهد کاهش 20 و 61 درصدی آبشستگی نسبت به مدل شاهد هستیم.