سنجش خواص ضد اکسیدانی و ضد ‌باکتریایی دو گونه ماکروجلبک قرمز سواحل بندرعباس

Abstract

ماکروجلبک‌ها در بسیاری از کشورها به‌عنوان غذای دریایی و نیز ذخیره غذایی جهت استحصال مواد شیمیایی مفید، نظیر مواد افزودنی زیست‌فعال مورد توجه می‌باشند. در مطالعه حاضر، با هدف ارزیابی خواص زیستی، تعیین ترکیبات کاروتنوئیدی، فنلی، فلاونوئیدی، سنجش فعالیت ضد اکسیدانی عصاره‌های آلی استحصال شده از گونه‌های ماکروجلبک‌ قرمز Gracilariopsis persica و Hypnea flagelliformis در غلظت 3 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر به روش‌های سنجش قدرت احیاکنندگی آهن (FRP)، ظرفیت ضد اکسیدانی کل (TAC) و نیز فعالیت ضد باکتریایی این عصاره‌ها مطالعه گردید. عصاره اتیل‌استاتی در دو ماکروجلبک و عصاره N‌هگزانی در ماکروجلبک Gp. persica، دارای بیش‌ترین میزان قدرت احیا‌کنندگی می‌باشند که در قیاس با آسکوربیک اسید (استاندارد)، فعالیت کم‌تری را نشان داده‌اند و فعالیت ضد اکسیدانی کل عصاره‌ی اتیل‌استاتی ماکروجلبک‌ها بیش‌ترین فعالیت را نشان داد. بیش‌ترین میزان محتوای ترکیبات فنل و فلاونوئید متعلق به عصاره‌ی متانولی ماکروجلبک‌ Gp .persica، به‌ترتیب (01/0±12/45) و (007/0±28/2) میلی‌گرم استاندارد بر گرم وزن خشک بوده در حالی‌که H. flagelliformis واجد بیش‌ترین میزان کاروتنوئید (06/0±17) میلی‌گرم بر صد گرم وزن تر است. به‌علاوه عصاره‌های N‌هگزانی Gp. persica در برابر سویه P. aeruginosa و اتیل‌استاتی H. flageliformis در مقابل سویه E. coli واجد فعالیت ضد باکتریایی و عصاره متانولی فاقد اثر مشاهده گردید. در یک قیاس کلی هر چند طبق نتایج، خاصیت ضد اکسیدانی و ضد باکتریایی گونه‌های مورد مطالعه کمتر از استاندارد محاسبه گردید، اما می‌توان ماکروجلبک‌های Gp. persica و H. flagelliformis را به‌عنوان گونه‌های واجد خواص زیستی ایمن معرفی نموده و با نظر به وفور آن‌ها، جهت مصارف داروئی و مکمل‌های تغذیه‌ای مورد بهره‌برداری واقع گردند.