آلودگی نفتی و منشا آن در رسوب و گاماروس در سواحل جنوبی دریای مازندران

Abstract

<strong><span lang="FA">در مطالعه حاضر به بررسی میزان و نوع آلودگی نفتی در گاماروس </span></strong><strong><em><span dir="LTR"><span> </span>Pantogammarus maeoticus</span></em></strong><strong><span> <span lang="FA">و رسوب در سواحل جنوبی خزر در 4 ایستگاه (ساری، چالوس، انزلی، آستارا) در خرداد 1394 پرداخته شده است. نمونه­های رسوبات سطحی و گاماروس از هر منطقه جمع آوری شد و به صورت منجمد به آزمایشگاه منتقل شدند. برای ارزیابی میزان و نوع ترکیبات نفتی نمونه ها از دستگاه کروماتوگرافی گازی- جرمی استفاده شد. بیشترین میزان ترکیبات نفتی در گاماروس منطقه چالوس (1/0</span></span></strong><strong><span lang="FA">±</span></strong><strong><span lang="FA">10 </span></strong><strong><span dir="LTR">ppm</span></strong><strong><span lang="FA">) بدست آمد. بر اساس نتایج تفاوت معنادار در میزان هیدروکربن­ها درگاماروس در ایستگاه چالوس در مقایسه با سایر مناطق وجود داشت<span>(05/0 ></span></span></strong><strong><span dir="LTR">P</span></strong><strong><span lang="FA">). در میزان ترکیبات نفتی در رسوبات مناطق اختلاف معنی داری مشاهده نشد.</span></strong><strong><span lang="FA"><span> </span>نتایج بررسی ماهیت و منشاء آلودگی­های هیدروکربن­ها نشان داد که در مناطق آستارا و انزلی هیدروکربن های با جرم مولی کمتر از 20 دارای منشاء پتروژنیک بود، درحالیکه در مناطق چالوس و ساری هیدروکربن­هایی با جرم مولی بیشتر از 20 بدست آمد که نشان دهنده ی منشاء بومی و انسانی آلودگی می­باشد. </span></strong>